Melkveehouder wint rechtszaak om fosfaatrechten

De melkveehouder was begin 2013 een onomkeerbare verplichting aangegaan voor de nieuwbouw van een ligboxenstal. Hierdoor zou het bedrijf kunnen groeien van 50 naar 150 koeien. De stal werd begin 2014 voltooid. In januari 2015 trad het stelsel 'Verantwoorde groei melkveehouderij' aangekondigd. Daarbij werd de melkveefosfaatreferentie vastgesteld op basis van de forfaitaire productie van melkvee in 2013.

Bij het vaststellen van de melkveefosfaatreferentie werd geen rekening gehouden met de uitbreiding van het bedrijf. De melkveehouder maakte hiertegen dan ook bezwaar. Dat werd door de staatssecretaris van Economische Zaken ongegrond verklaard. Maar het College van Beroep voor het bedrijfsleven verklaarde het wel gegrond. Uiteindelijk kreeg de melkveehouder in juni 2017 dan ook extra fosfaatrechten toegekend.

Invoering fosfaatrechtenstelsel

Bij de invoering van het fosfaatrechtenstelsel werd een peildatum van 2 juli 2015 vastgesteld. Maar toen had de melkveehouder zijn veestapel nog niet op peil, omdat hij nog steeds niet over de extra fosfaatrechten beschikte en hij niet meer koeien had aangeschaft om te voorkomen dat ze later weer verkocht zouden moeten worden.

Bij de uiteindelijke invoering van het fosfaatrechtenstelsel op 1 januari 2018 kreeg de melkveehouder dan ook te weinig fosfaatreferentie toegekend.

Schadevergoeding

De rechtbank stelt de melkveehouder nu in het gelijk. Hij krijgt een schadevergoeding voor het tekort aan fosfaatreferentie dat hij volgens de berekening van de rechtbank toebedeeld heeft gekregen. Daarnaast krijgt hij een vergoeding voor de geleden schade, doordat hij jarenlang minder melk heeft kunnen produceren.

De rechtbank vindt de berekeningen van de schadevergoeding zoals die door de melkveehouder is ingeleverd niet voldoende controleerbaar en geeft daarom aan dat een onafhankelijke partij de hoogte van de vergoeding opnieuw moet berekenen.