Voor stoeterij Ysselvliedt is export van Welshpony's de kurk

Bij Welsponystoeterij Ysselvliedt in het Gelderse Wezep is de hele familie besmet met de liefde voor Welshpony's. 'Yvette en ik hebben twee dochters, Anwen en Elaine. Beiden zijn ieder vrij uurtje in de stallen te vinden', zegt eigenaar Harold Zoet.

Ysselvliedt is meer dan alleen een hengstenhouderij of een bedrijf waar ieder jaar tien veulens wordt gefokt. 'Met ongeveer tweehonderd dekkingen per jaar, die gemiddeld 250 euro opleveren, is daarmee geen droog brood te verdienen. Ook als we de opbrengsten van de eigen fokproducten bij verkoop daarbij optellen, zou het nog geen vetpot zijn', schetst Zoet.

Fok- en gebruikspony's

De familie moet het daarnaast vooral hebben van de in- en verkoop en dan vooral van de export. 'Wij exporteren goede fok- en gebruikspony's over de hele wereld, met name naar China, Rusland, Australië en Canada.'

Verder vinden sectie B-pony's steeds meer hun weg als hunterpony's naar de Verenigde Staten. 'Dan heb ik het niet over excellent in de sport presterende pony's, maar over pony's waar kinderen veel plezier aan kunnen beleven. Daarom zijn kennis en kunde over de voorouders van de pony's die ik verkoop, essentieel. Ik weet welke hengsten pony’s geven met soms vraagtekens bij de karaktervererving.'

Kampioenstitels

De lijst van goedgekeurde Welshponyhengsten die het prefix 'Ysselvliedt' dragen, is lang. Nog langer is de lijst van merries die kampioenstitels hebben weten te veroveren. Uitzonderlijk is dat maar liefst tweemaal een op stoeterij Ysselvliedt gefokte pony in Wales, het thuisland van dit ras, de eer te beurt viel om te worden uitgeroepen tot Rijpony Kampioen op de Royal Welsh Show. Ook aan de hand behaalde Ysselvliedt drie kampioenschappen bij de Royal Welsh Agricultural Society.

De vele successen van de fokproducten in de keuringsbaan en in de sport hebben een stevig fundament gelegd onder deze enige professionele Welshponystoeterij in Nederland. Daardoor heeft zowel mannelijk als vrouwelijk fokmateriaal waarvan de geboortegrond in Wezep lag, zijn weg gevonden naar bijna alle landen in Europa. 'Wat we hebben weten te bereiken, is dat Ysselvliedt een merknaam is geworden en daar zijn we trots op', zegt Zoet.

Afstamming

Voor de ondernemer is steeds weer de eerste selectie de afstamming. 'Daaruit haal ik de erfelijke kwaliteiten en het karakter, want als de kwaliteit van de pony niet in de keuringsbaan kan schitteren, dan moet een kind, maar ook een volwassen menner ermee overweg kunnen. Uiteraard moet een Welshpony herkenbare raskenmerken bezitten, gevolgd door correctheid in bouw en beweging.'

Zoet, die regelmatig wordt gevraagd om in het buitenland te jureren, maakt zich wel zorgen over het beleid bij het Welsh Stamboek over het beoordelen van pony's. 'Ze durven geen kritische noot te laten over de juryleden, omdat ze bang zijn om te worden benadeeld. Er zijn naar mijn mening nog juryleden die te weinig internationale kennis van en affiniteit hebben met de rasfokkerij.'

Sommige juryleden lijken volgens de ondernemer niet in staat om vet te onderscheiden van spieren en er worden nog steeds te vette dieren hooggeplaatst, vindt hij. 'Ik ben ervan overtuigd dat wij veel mensen blij hebben gemaakt met onze pony's, alleen zie ik dat ons stamboek er niet in slaagt om mee te gaan in de veranderingen die er gaande zijn. Kijkend naar de deelnemers op keuringen, zie je alleen de harde kern van het stamboek.'

Weinig nieuwkomers

Nieuwkomers ziet Zoet veel te weinig. Dat komt mede omdat het stamboek er niet in slaagt van een keuring een een sociaal dagje uit te maken. 'Nieuwkomers worden er te weinig bij betrokken. Voor mij zou dat inhouden dat juryleden luchtiger moeten zijn en verbaal veel beter in staat zouden moeten zijn om hun waardering, net als een kleine kritische noot, van een pony onder woorden te brengen. Als de inzender te weinig kennis heeft, dan zul je je als stamboek moeten inspannen om die kennis bij je leden te vergroten', vindt Zoet.

'Alleen wanneer je kennis hebt, kun je de positieve en kritische opmerkingen in het juiste kader plaatsen en ontstaat er bij de inzender waardering. Nu is er te vaak sprake van onbegrip bij de nieuwe inzenders, die vervolgens afhaken. Zij vinden kwaliteiten als lief, gebruikskwaliteiten en gewilligheid belangrijker dan de jury, die ook kijkt naar correctheid in beenstanden en raskenmerken. Gelukkig is er wel nieuwe aanwas van jonge juryleden die een en ander toch anders benaderen. Hier mag echt meer in worden geïnvesteerd.'