Graan niet alleen in Canada bepalende factor

Canada is sinds jaar en dag een van de grote graanexporterende landen op de wereldmarkt en is inmiddels de Verenigde Staten op de ranglijst gepasseerd. Al dit graan wordt voornamelijk geproduceerd in de prairieprovincies Manitoba, Saskatchewan en Alberta, een immense oppervlakte. Met een exportvolume van rond de 20 miljoen ton draagt dit gewas dan ook nog steeds een behoorlijk steentje bij aan het Canadees nationaal inkomen.

Nu hebben we hier de laatste paar jaar niet echt met slechte prijzen te maken gehad, maar dat heeft niets met vraag en aanbod te maken. De wereldmarktprijs wordt immers in Amerikaanse dollars bepaald en met de goedkope Canadese dollar hebben we hier als teler voordeel van. Aan de andere kant hebben we natuurlijk ook te maken met hogere lasten.

De lage graanprijzen van de afgelopen jaren hebben veel Amerikaanse boeren doen overstappen op de mais- en sojabonenteelt. Begrijpelijk. Dit gat heeft Canada niet kunnen opvullen, waardoor het totale marktvolume aan graan in Noord-Amerika is gedaald. Dit zal zeker invloed hebben op de prijszetting.

Maar buiten dit om hebben we ook te maken met de situaties in bijvoorbeeld Australië en Rusland.
Als teler zelf hebben we weinig tot geen invloed meer op de graanmarkt. Feitelijk gezien hebben we dat voor een groot deel aan onszelf te danken. Onze drang naar groei heeft ervoor gezorgd dat we vroegtijdig graan moeten verkopen. Slechts een handjevol boeren kan zich nog permitteren de silo's een jaar gesloten te houden.

De echte handel hebben we weggegeven aan onze inkopers en speculanten, die daar natuurlijk handig gebruik van hebben gemaakt.

Graan is net als suiker een soort van politiek gewas geworden, maar zeker niet onbelangrijk. Een hoge graanprijs zal tot gevolg hebben dat meer boeren weer een stapje terug doen in deze teelt, waardoor er weer meer ruimte ontstaat voor alternatieven.

Dit geeft aan dat de graanteelt niet alleen in Canada, maar wereldwijd nog steeds de bepalende factor is in de landbouw.