Kleine hondjes keffen het hardst

Column Akkerbouw 09 maa 2020 om 16:06uur

Als agrarisch ondernemer in Canada volgde ik ruim twee weken geleden uit nieuwsgierigheid het debat over de CETA. Terwijl deze deal eigenlijk al in werking was getreden, leek het er ineens op dat Nederland een vuist ging maken en roet in het eten dreigde te gooien voor deze deal tussen Canada en de Europese Unie. Vanwaar deze weerstand, vraag je je af. Uit het debat kwam de waarheid naar voren.

Ik zal maar beginnen met de linkse oppositiepartijen. Een groep waar ik sowieso toch al nooit veel mee op had, maar dat terzijde. Deze groep vindt dat we in Canada slechts gif produceren en ons vee volstoppen met hormonen en hier op een schandalige manier mee omgaan. Dat bij export van vlees of vee hier sinds jaar en dag hormoongebruik niet is toegestaan, doet niet ter zake.

Dat we hier minder dan de helft aan gewasbescherming op onze gewassen hoeven te gebruiken, doordat we eenvoudigweg een droger klimaat hebben, is ook niet relevant. We gebruiken enkel gmo, denken ze, en dat is bij voorbaat al vloeken in hun kerk. Dat product mag natuurlijk onder geen beding de EU binnenkomen.

Het liefst willen ze over dit alles, onder hun protocol hier ter plaatse, controle over uitvoeren, want schijnbaar worden we toch als een onbetrouwbare bananenrepubliek gezien. Anderzijds willen ze ons graag als betrouwbare partner houden, want mocht het kaartenhuis ineenstorten, dan kunnen ze ons weleens nodig hebben om het puin te helpen opruimen. Het keffen schijnt hiermee dan ook plots op te houden.

Ik eet met liefde mijn Nederlandse kaas hier, maar kan u verzekeren dat we niet slechts afhankelijk zijn van Nederland als exportland

Hans Wesseling, akkerbouwer in Canada

Aan de andere kant hebben we de groep met onder anderen Thierry Baudet, die de CETA bij voorbaat al onzin vindt, en schijnbaar met weemoed terugverlangt naar de tijd waarin de VOC nog totale handelscontrole had. Toch is ook de VOC-tijd eind 1700 ten onder gegaan aan corruptie en wanbeleid en is hiermee de monopoliepositie verloren gegaan. De meeste weerstand zit 'm schijnbaar in het tribunaal, waar blijkbaar toch angst voor is.

Zal er in de Nederlandse handelsgeest toch nog een sluwe VOC-vos zitten die bang is zijn prooi te moeten afgeven? Ik eet met liefde mijn Nederlandse kaas hier, maar kan u verzekeren dat we niet slechts afhankelijk zijn van Nederland als exportland. Zoals gewoonlijk keffen kleine hondjes het hardst, maar zij zullen uiteindelijk toch de roedel volgen.