Erbarme Dich (Heb genade)

In de file vroegen we onszelf af: ‘Wat doet hier iedereen? Moet iedereen hier wel zijn? En wijzelf?’ Wat is nuttig en wat niet? Boer zijn is vandaag de dag, zoals dat al eeuwen was, een essentieel beroep.

Eerder, met carnaval, relativeerden we nog. Velen gingen skiën, omdat zulks sinds een paar decennia als een mensenrecht wordt gezien. Massaal reizen, liefst op budget en zo ver mogelijk. Wij zijn hierdoor zelf als de ratten die in de Middeleeuwen de pest overbrachten. Corona is eigenlijk niets meer of minder dan een ouderwetse afschuwelijke longpest.

Wat is het nu stil! Weinig auto’s, geen strepen in de lucht, mensen blijven thuis. We zitten daadwerkelijk in de vastentijd. Mijn suikerbieten zijn ondertussen gezaaid, tafelaardappelen en plantuien gepoot en de oogst 2019 is vrijwel afgeleverd. Eigenlijk ben ik door de klimaatverandering al langere tijd crisisbestendig, heb mijn risico’s gespreid, ben niet te veel gespecialiseerd en eigenlijk niet te efficiënt. In de Goede Week naar Pasen toe, deze keer zonder uitvoeringen van Bach’s Matthäus-Passion, het lijdensverhaal van Christus met de aria Erbarme dich. The Passion afgelast.

Thuis in semi-quarantaine, overdenken. Wat is essentieel en wat niet? Hoe zelfredzaam zijn wij Nederlanders en andere westerlingen nu eigenlijk? Corona als mogelijke gamechanger in de mondiale verhoudingen en de effecten op de vrijhandel? Waar gaan we onze zingeving vandaan halen als alles anders wordt?

Om onze ‘BoerBurgerBos-prijs’ luister bij te zetten, gaan we een boom planten als corona voorbij is. Luther zei immers dat hij vandaag nog een boom zou planten als morgen de wereld zou vergaan. Bomen planten is een teken van leven brengen, van hoop. Ook dit gaat voorbij en dan moeten we het leven gaan vieren.

Ik heb wel een idee wie deze boom kan planten. Waarom niet de huidige nazaat van de heer van Breda? Onze kroondrager die corona symbolisch overwint.