Landbouw kind van de rekening

Daar komt bij dat de druk vanuit Oost-Europese lidstaten om herverdeling tot dezelfde hectarepremie in de hele EU steeds sterker wordt. We blijven in de discussies in het Europees Parlement benadrukken dat de bedragen in verhouding moeten zijn met het gemiddelde inkomen in overige sectoren in de lidstaat, grondprijs, inputs, enzovoort. Maar uiteindelijk wordt dit besloten in een 'koehandel' tussen de regeringsleiders.

Ondertussen worden ook de contouren van de Green Deal steeds duidelijker. De Farm to Fork-strategie komt uit in maart, in snel tempo gevolgd door regelgeving. Minder gewasbeschermingsmiddelen, medicijnen en kunstmest is de teneur. Ook zaken als een EU-label voor de footprint van voedsel komen in gelekte stukken voor.

Een wetenschappelijk onderbouwde benadering is wat mij betreft van doorslaggevend belang. De recente uitspraken van de nieuwe landbouwcommissaris Janusz Wojciechowski over de totaalomvang van de veesector per lidstaat hebben mij dan ook – zacht gezegd - verbaasd. Erken duurzaamheid en efficiëntie: kijk naar de resultaten per eenheid product.

Kortom, minder budget met meer eisen. Wat is het gereedschap voor de agrarische sector om mee te werken? De Green Deal lijkt te eenzijdig gefocust op reductiedoelstellingen en maakt te weinig vaart met de gereedschapskist. Het is hoog tijd dat de toelating van laagrisicomiddelen, nieuwe veredelingstechnieken en hergebruik van mineralen uit mest worden geregeld. Ook moet eerdere reductie van middelen meewegen bij het bepalen van nieuwe reductiedoelstellingen, want hoeveel rek zit er nog?

Deze week hield de Europese landbouwcommissie nog een hoorzitting over innovatie met daarbij ook inbreng van plantenveredelaars. Veredeling is een kostbare zaak en het is zorgwekkend dat nieuwe technieken al zo lang on hold staan omdat het regelgevend kader niet meer voldoet. Als de EU geen vaart maakt met passende kaders voor nieuwe technieken en robuuste gewassen, schiet het haar eigen landbouwsector in de voet.