Miedema: boer kan CO2-vraagstuk zelf oplossen

Aan de keukentafel bij Sjoerd Miedema in het Friese Haskerdijken gaat het gesprek over het boerenprotest, dat enkele dagen daarvoor heeft plaatsgevonden. Miedema zag in zijn omgeving talloze boeren richting Den Haag trekken, maar zelf deed hij niet mee. Hij is geen prototype boer, heeft het altijd anders willen doen dan anderen. Zo'n protest, da's niks voor hem.

'Ik ben altijd bezig met nieuwe dingen bedenken en deze vervolgens ook uit te voeren', zegt de melkveehouder die tegenwoordig ook akkerbouwer genoemd kan worden. Hij is behalve boer ook natuurliefhebber. Paardrijden is een grote hobby. Zo haalt hij zijn koeien te paard op.

Weerstand

In agrarische kringen stuit Miedema nog weleens op weerstand. Neem zijn keuze om zijn 130 hectare aan veenweiden tot aan het maaiveld onder water te zetten door de stuwen open te zetten. Daarmee gaat hij in tegen de heersende manier van werken om waterstanden laag te houden om grond beter te kunnen bewerken. Het nadeel van die methode is de grotere CO2-uitstoot.

De ondernemer denkt dat hij dit proces kan stoppen met zijn initiatief. Als het veen onder water staat, stopt de oxidatie ervan. Bijkomende voordelen zijn volgens de bioboer dat weidevogels terugkeren en dat hij amper muizenschade heeft, terwijl de overlast van de knaagdieren dit jaar in Friesland enorm was.

'Mensen denken misschien dat ze zoiets dan ook moeten doen en dat zien ze niet zitten. Maar ik probeer gewoon dingen uit en als het werkt, mag iedereen het weten', zegt Miedema. 'Boeren zeggen dat hun dure grond niet onder water mag komen te staan, maar ondertussen laten ze die dure grond de lucht ingaan.'

Experimenteren

Miedema en zijn zoon Douwe experimenteren graag. Ze nemen het initiatief het liefst in eigen hand. Iets wat de bioboeren nog weleens te weinig zien in de agrarische sector. 'Iedereen bevriest, niemand wil wat, terwijl het anders kan en moet', zegt senior. Om daaraan toe te voegen dat hij ook wel bijval krijgt, vooral van jonge boeren. 'En de oudere boeren die jong van geest zijn', voegt hij met een knipoog toe.

Volgens de ondernemer zijn boeren weliswaar deel van het CO2-probleem, maar hebben zij zelf de oplossing in huis. 'CO2 vastleggen in de grond is niet eens zo ingewikkeld. Dat is waar CO2 thuishoort. Dat kan niemand zo goed doen als wij.'

CO2-uitstoot hoog

Met de bijzonder extensieve werkwijze die Miedema hanteert, is zijn CO2-uitstoot per kilo melk hoog. Hij zegt niet hoe hoog, maar beweert tegelijkertijd ook dat hij niet naar die cijfers kijkt. 'Ik weet het niet eens uit mijn hoofd. Het is te hoog volgens het rekenmodel, maar wij doen het zonder input van buitenaf. We gebruiken geen kunstmest.'

Een gedeelte van de stal is gebouwd als potstal. De ruige mest van de potstal, goed voor 30 procent, wordt over het land gestrooid.

Lagere productie

De manier van werken heeft als consequentie dat de koeien van Miedema, Holsteins gekruist met diverse andere rassen, een lagere productie hebben dan gemiddeld. 'Onze koeien geven 4.300 kilo melk per koe. Dat is laag, maar dat wordt gecompenseerd door een hogere melkprijs, natuursubsidies, minder variabele kosten en bijna geen krachtvoer.'

Miedema heeft 280 koeien en levert melk aan FrieslandCampina. Daarnaast verkoopt hij een ton melk per jaar via het merk Buurvrouw Durkje, dat lokaal wordt verkocht bij streekwinkels en een Jumbo-vestiging.

Voedselproducent

Verder heeft de bioboer zich onlangs gestort op akkerbouw. 'Ik heb huurgrond die daar uiterst geschikt voor is. Ik heb aardappelen, bonen en erwten, het is echt fantastisch om te doen.' Voor Miedema is het ook logisch. Hij ziet zichzelf niet zozeer als melkveehouder, maar als voedselproducent. Waar het kan, werkt de Fries met akkerbouw. Koeien heeft hij alleen op grond waar niets anders dan gras rendeert.

Bij melkvee en akkerbouw blijft het niet, als het aan Miedema en zijn zoon ligt. Hij wil terug naar het houden van schapen, zoals zijn vader en grootvader deden. Ook eenden staan op het ideeënlijstje.

Zeelt

Daarnaast heeft de biologische ondernemer een mooie constructie bedacht met een lokale visser. Miedema levert aardappelen voor het thuiswinkeltje van de visser en krijgt er zeelt, in het Fries mûdhûn genoemd, voor terug. 'Die gebruiken we voor het zuiveren van onze vijver. Zo nu en dan eten we er ook eentje op.'