Boerenportemonnee belangrijker dan burger

Schouten presenteerde deze week haar plannen om de kringlooplandbouw te realiseren. Ze predikt evolutie en stelt maatregelen voor die op tal van terreinen stapjes zetten richting voedselproductie die uitbuiting van boer, bodem en biodiversiteit bestrijden.

Dat heeft een prijs. De burger moet die prijs betalen. De minister wond er geen doekjes om. Bij Jeroen Pauw verbloemde ze niet dat de burger meer moet betalen, als van de boer wordt verwacht dat hij meer in balans met de ecologie produceert.

Hier sprak de boerendochter als boerenbelangenbehartiger, die weet hoe gering de invloed van veel bedrijven op het inkomen is. Hartverwarmend ook, omdat het een toon is die bewindspersonen zelden laten horen. De boerenportemonnee was even belangrijker dan die van de burger.

De woorden van de minister zijn ongekend mooi. Nu haar daden nog. Dat wordt niet eenvoudig. Het meest wezenlijk voor een beter verdienmodel is de ketenpositie. Meer samenwerking wordt mogelijk, maar wat hierin concreet verandert, is vooralsnog vaag.

Borging van meerprijzen voor bovenwettelijke inspanningen voor duurzaamheid en welzijn is zeer wezenlijk. Niet in de vorm van subsidies, maar in afspraken met afnemers die de belofte van een betere prijs voor groene diensten waarmaken.

Wat de plannen wankel maakt, is de afhankelijkheid van afzet in het buitenland. Twee derde van de productie wordt over de grens verkocht en daar zijn bovenwettelijke productie-eisen minder relevant en dus nauwelijks een meerprijs waard.

Kringlooplandbouw moet zich in de marktprijs vertalen, want wat Schouten ook duidelijk maakt, is dat produceren tegen de laagste kostprijs verder wordt bemoeilijkt. Een betere beloning is voor de boer en de tuinder de duurzaamste vorm van voedselproductie.