Met cirkels verdwijnt chitwoodi niet

Percelen met een officiële vondst van Meloïdogyne chitwoodi en Meloïdogyne fallax kregen tot nu toe te maken met een afgebakend gebied met een straal van minimaal 1 kilometer afstand tot de vindplaats. De reden voor deze afstand is dat de verspreiding van beide nematoden via machines en wind over een beperkte afstand plaatsvindt.

De pootgoedsector heeft kritiek gehad op deze wijze van werken. Met de cirkels van 1 kilometer krijgen ook andere telers met het beleid te maken. Dit voelt onrechtvaardig en oneerlijk: een perceel is besmet met chitwoodi en niet een gebied.

Topografische percelen

Met ingang van 2019 bestaan aangewezen gebieden niet langer uit cirkels, maar uit topografische percelen. Rond elke nieuwe vondst bakent de NVWA uitsluitend voor het volgende teeltjaar een gebied af met een straal van 1 kilometer rondom het besmet bevonden NAK-perceel. Alle pootgoedpercelen die binnen dat gebied (geheel of gedeeltelijk) zijn gelegen, worden getoetst. Een eventuele verspreiding is hiermee vast te stellen.

Na het teeltjaar resteert het topografische perceel. Voor pootgoedpartijen die hierop worden geteeld, geldt net als nu de onderzoeksplicht. Deze plicht kan komen te vervallen als twee achtereenvolgende pootgoedteelten in officieel onderzoek vrij zijn bevonden van chitwoodi. Dit beleid biedt uitzicht aan betrokken telers en is een stimulans om chitwoodi te voorkomen en te bestrijden.

Probleem neemt toe

Wie snel naar het nieuwe beleid kijkt, zou kunnen zeggen: de NVWA past het beleid aan, terwijl het probleem chitwoodi alleen maar toeneemt. Waarom? Er is toch alle reden om de cirkels te handhaven? Is stoppen niet gelijk aan de kop in het zand steken?

Het nieuwe beleid is eerlijker, maar is het ook veiliger? Niet echt, maar door de onderzoeksplicht is de pootgoedsector niet bang voor extra uitbreiding. Met het nieuwe beleid steekt de sector niet de kop in het zand. Daar komt bij dat telers zich bewust zijn van hoe ze met het probleem moeten omgaan.

Plantenpaspoort

Om te kunnen blijven garanderen dat het pootgoed voldoet aan de eisen die aan het plantenpaspoort worden gesteld, moet een deel van de te certificeren pootgoedpartijen buiten de aangewezen gebieden op chitwoodi worden getoetst. Dit betreft gemiddeld één pootgoedpartij per pootgoedteler per jaar.

Aan het eind van dit jaar vindt er een evaluatie van het nieuwe beleid plaats. Wat is er goed gegaan, wat zijn de knelpunten en welke aanpassingen zijn nodig? De uitslagen van het onderzoek in september en oktober, gelijk na de oogst van pootgoed, zijn daarbij belangrijk. Eén ding is zeker: met het verdwijnen van de cirkels verdwijnt chitwoodi niet.