Regionaal graseiwit als alternatief voor soja

Vers grasklavermengsel, afkomstig van de weilanden rondom de onderzoeksboerderij Foulum nabij Aarhus, wordt gecentrifugeerd en geperst in poedervorm. Bij het productieproces wordt ook biogas opgewekt.

Door de biologische teelt van grasklavermengsels vermindert bovendien de uitspoeling van stikstof naar het grondwater en wordt de biodiversiteit vergroot. De bioraffinage is onderdeel van een groot onderzoeksproject, waarbij ook wordt samengewerkt met Zweedse onderzoeksinstellingen. De Deense overheid subsidieert het onderzoek.

Ook de Europese Unie draagt bij. Mede daarom kan de bioraffinagecapaciteit op Foulum fors worden uitgebreid, nadat de afgelopen jaren met een kleinschalige installatie proeven werden gedaan.

Gunstig voor graseiwitproductie

Vergeleken met andere alternatieve eiwitbronnen voor soja, blijkt de teelt van grasklaver voor de productie van graseiwit gunstig. Per hectare leverde het grasklavermengsel in het onderzoek 13 ton drogestof per jaar op en 2.600 kilo ruw eiwit. Luzerne, veldbonen en erwten haalden dit niveau niet.

Ook de aminozuursamenstelling van het graseiwit bleek gunstiger. Wel varieerde de grasklaverkwaliteit sterk van seizoen tot seizoen.

Voedingswaarde vlees

Het onderzoek met vleesvarkens is gestart in november vorig jaar, toen de varkens als biggen werden gespeend. In maart worden de vleesvarkens geslacht. Het onderzoek moet duidelijk maken of er verschil is in technische resultaten, smaak en voeropname. Door het graseiwit heeft het voermengsel dat de varkens vreten een grassmaak.

Na twee maanden zijn de onderzoekers optimistisch over de groei en het welbevinden van de varkens, ongeacht de voersamenstelling. In het onderzoek worden vier verschillende mengsels met elk een ander graseiwitaandeel gevoerd.

De onderzoekers zijn heel benieuwd naar de slachtresultaten en het effect op de vleeskwaliteit en smaak. Ze verwachten een andere vetzuur- en vitaminesamenstelling van het vlees, in vergelijking met varkensvlees gebaseerd op soja als eiwitbron.

Verband tussen vetzuur- en vitaminesamenstelling

Eerder onderzoek bij kippen heeft aangetoond dat er verband bestaat tussen de vetzuur- en vitaminesamenstelling van eieren en vlees en een hoog aandeel graseiwit in het rantsoen, in plaats van soja.

Maar dit kan ook negatieve gevolgen hebben voor de houdbaarheid van de eieren en het vlees. In het onderzoek bij kippen bleek dat de eiproductie gelijk bleef bij vervanging van respectievelijk 4,8 en 12 procent van het totale ruwe eiwit in leghennenvoer. De dooiers waren geler.

Duurder dan soja

Volgens projectleider Erik Fog van de Deense landbouwvoorlichtingsdienst Seges is het graseiwit vooralsnog alleen geschikt als alternatief voor soja-eiwit in de biologische veehouderij. Het kan commercieel niet concurreren met het gebruik van relatief goedkoop sojaschroot in de gangbare veehouderij.

Maar het is wel een alternatief voor veel duurdere, biologische, gentechvrije soja uit Europa. Door gebruik te maken van graseiwit in plaats van soja kan de biologische veehouderij garanderen dat ze 100 procent zelfvoorzienend is op regionale schaal.

Het is de bedoeling om een concept van graseiwit voor meerdere diersoorten te ontwikkelen (MultiPlant) en producten voor de varkenshouderij (SupergrassPork) en pluimveehouderij (GreenEggs). De volgende stap is volgens Fog graseiwit dat geschikt wordt gemaakt voor menselijke consumptie.