Grens tussen activisme en extremisme vervaagt

Ieder mens bepaalt zijn eigen voedselpakket. Je mag het doden van dieren voor menselijke consumptie verschrikkelijk vinden en vlees, zuivel en eieren mijden. Je mag pleiten voor een plantaardig dieet, meer aandacht voor dierenwelzijn of een kleinere veestapel.

Daar is niets mis mee. Het is aan de veehouderij om tegenover onprettige beelden en beschuldigingen beelden te schetsen die tonen dat boeren van dieren houden.

Maar het ideologische gevecht slaat door. Aangemoedigd door de populariteit van vegetarisme en veganisme is er ook een opleving van dierenextremisme met intimidatie, inbraak en bedreigingen.

Het polariserende debat over de veehouderij kwam deze week in de Tweede Kamer aan bod. Parlement en regering veroordeelden deze acties scherp.

Juist ook de vertegenwoordigers uit de activistische hoek zouden de grens moeten aangeven tussen oorbare en criminele acties. Tenenkrommend was het vanuit dat oogpunt om te horen hoe Esther Ouwehand van de Partij voor de Dieren op NPO Radio 1 bij Sven Kockelmann weigerde om ferm afstand te nemen van acties van extremisten.

Minister Carola Schouten (LNV) is van plan om gesprekstafels te organiseren om de discussie over dierenwelzijn respectvol en oplossingsgericht te voeren. Een nobel initiatief dat een kans moet krijgen. Toch valt het te betwijfelen of dit partijen bij elkaar brengt.

Een anekdote van Ouwehand en Jaco Geurts (CDA) is treffend op dit vlak. Beide politici bezochten ooit samen een kraamstal bij een varkenshouder. Waar Geurts een prachtig beeld zag van een verzorgde stal, deed hetzelfde beeld Ouwehand pijn aan haar ogen. Die wereldbeelden zijn nimmer te verenigen.