Jonge boer verhuist van Overloon naar Denemarken

Zullen we het interview in het Deens doen?

'Ik kom nu nog niet verder dan 'Mijn naam is Erik Cremers en ik spreek geen Deens', dus laten we het op het Nederlands houden. Ik ben net begonnen met een avondcursus Deens, twee keer per week. Johan en Marja Hoogeveen, de melkveehouders van Ravnbjerg Dairy, zijn Nederlands en de vier Roemenen die hier werken, spreken Engels, dus dat is geen probleem. Maar ik wil me ook buiten het bedrijf goed verstaanbaar kunnen maken en een sociaal leven opbouwen. Dus binnenkort spreek ik hopelijk vloeiend Deens.'

Als ik de taal wat beter beheers, ga ik verder kijken naar een bedrijf voor mezelf

Eric Cremers, bedrijfsleider Ravnbjerg Dairy in Sommersted

Hebt u altijd al melkveehouder willen worden?

'Ik had die plannen helemaal niet. Er lag op mij of mijn broer en zussen absoluut geen druk om ooit het bedrijf over te nemen. Toen ik in 3 havo zat, was ik op zoek naar een bijbaantje. Na het bezoeken van twee bedrijven zei mijn vader: 'Je mag ook wel op de boerderij komen helpen.' Zo ben ik langzaam het bedrijf in gerold en ontwikkelde ik de passie voor de koeien en het ondernemerschap.
'Ik wilde boer worden en heb de opleiding Bedrijfskunde en Agribusiness aan HAS Hogeschool in Den Bosch gevolgd.'

Bent u na uw studie meteen thuis gaan werken?

'Ja, eigenlijk wel. Tijdens mijn opleiding was ik al vaak thuis aan het werk en als het kon, molk ik de koeien. In die tijd hebben we ook een paar jaar een parttimemedewerker gehad om mijn vader een beetje te ontlasten van lichamelijk belastend werk. Het was dan ook een logische stap om deze 'vreemde' arbeid zelf in te gaan vullen. Zo hebben mijn vader en ik een paar jaar samengewerkt.

'We ontwikkelden ons bedrijf naar 120 melkkoeien met 80 stuks jongvee. Maar slechte melkprijzen maakten het bijna onmogelijk om het bedrijf door te laten groeien naar het bedrijf dat ik graag wilde. Ik ben geen persoon om 120 koeien te melken. Het zijn te weinig koeien om extra arbeid in te huren, te veel om alles perfect te kunnen doen en je houdt te weinig tijd over voor andere dingen. Kortom: deze situatie was voor mij niet ideaal.'

Hoe kwam u in Denemarken terecht?

'Mijn neef runt een melkveebedrijf in Oost-Duitsland en raadde me aan om eens in Denemarken te kijken. Samen met mijn tweelingzus Leontien bezocht ik verschillende melkveehouders en zo kregen we een goed beeld van de sector daar.

'Een van die melkveehouders was André. Hij runde een bedrijf met 250 koeien. Toen hij een tweede bedrijf had aangekocht en 600 koeien ging melken, vroeg hij me om hem te komen helpen. Zo ging ik twee maanden op stage.'

Hoe staat de Deense melkveehouderij ervoor?

'Door een bijzondere werkwijze van de banken in Denemarken hadden melkveehouders grote bedrijven ontwikkeld. Voor een stal met 100 koeien hoefde je niet aan te kloppen bij de bank. Het moest groter. De hoge financiering draaide veel melkveehouders de nek om, als de melkprijzen slecht waren. Daardoor daalde de waarde van de bedrijven die overbleven. Deze bedrijven moesten meer rente gaan betalen en gingen daardoor ook failliet.

'Kortom, een negatieve spiraal. Het is een trieste situatie, maar het biedt tegelijkertijd ook kansen. Het is nu mogelijk om in Denemarken 1 hectare grond te kopen voor 18.000 euro.'

Hoe kwam u bij Johan en Marja Hoogeveen terecht?

'Eenmaal terug in Nederland belde André me al vrij snel over een advertentie in Veeteelt waarin Ravnbjerg Dairy op zoek was naar een bedrijfsleider. Mijn verhaal stond Johan en Marja kennelijk het beste aan en ze vroegen mij om op gesprek te komen.'

Hoe was het om te vertrekken?

'Ik vond het vervelend dat ik daar alleen naartoe zou gaan. Alleen zijn en het kleine wereldje waar je in leeft, waren mijn grootste angsten. Ook het missen van mijn familie en vrienden vond ik echt wel een ding. Maar het was vooral een mooie kans om een leven én een bedrijf op te bouwen in Denemarken.'

Hoe bevalt het u nu?

'Ik heb het hier enorm naar mijn zin. Het samenwerken met Johan gaat soepel en daar ben ik erg dankbaar voor. 's Ochtends ontbijt ik samen met hem en Marja. 's Middags en 's avonds eet ik thuis, zo'n 6 kilometer verderop.

'Johan en ik zorgen voor de koeien. Het voeren is mijn ding. De Roemenen melken, waardoor ik nu een baan heb van 6 tot 16 uur. Dat voelt als een enorme luxe. Eén keer in de twee weken ben ik een weekend vrij. Daar zouden veel collega's jaloers op zijn.'

Wat zijn uw toekomstplannen?

'Voorlopig blijf ik hier werken. Dit bedrijf voldoet zowat helemaal aan mijn wensenlijstje. Als ik over een tijdje de taal wat beter beheers, ga ik verder kijken naar een bedrijf voor mezelf. Wat ik zeker durf te zeggen, is dat mijn bedrijf er over tien jaar weer anders uitziet dan over vijf jaar. Ik wil continu blijven ontwikkelen en blijf hoe dan ook in Denemarken. Dit zou voor mij een plek kunnen zijn waar ik voor mijn koeien wil zorgen, met een vriendin wil wonen en waar ik mijn kinderen kan zien opgroeien.'

Voelt het nog steeds als een wereldreis?

'Ik heb echt het gevoel alsof ik om de hoek aan het boeren ben. Met al die moderne technologie heb je je Nederlandse wereldje gewoon in je broekzak zitten. Het is maar zeven uur rijden naar Overloon, dus ik ga regelmatig een weekend terug. Laatst zijn mijn ouders een week deze kant op gekomen. Mocht je een keer in Denemarken zijn of op doorreis, je bent van harte welkom.'