'Met ijs halen we boerderij naar stad'

Een moeder en haar dochter kijken vol verbazing naar een koe die in een van de drie Lely-melkrobots in de stal in Workum wordt gemolken. 'Een gekke vraag misschien, maar voelt het voor een koe precies hetzelfde als voor een vrouw die net is bevallen?', vraagt de vrouw zich af. Deborah Bouma antwoordt bevestigend, terwijl ze verder uitlegt over de robot. De oh's en ah's van de vakantievierders zijn niet van de lucht.

Even verderop schept een vakantiekracht ijs vanuit de vitrine. Een handjevol toeristen geniet ervan op het terras in de schaduw. Voor het maken van het ijs hebben ze de jaarlijkse melkgift van twee koeien nodig, zo'n 17.000 kilo melk. Het stel maakt sinds 2012 ijs onder de naam Margje 24 (zie kader), nadat Deborah Bouma stopte als brugwachter. Waar met name in het eerste jaar vooral veel mensen uit Workum kwamen, missen ze die klanten nu.

'Mensen vinden 1,5 kilometer fietsen al te ver'

'We zijn er 200 procent van overtuigd dat we lekker ijs hebben. Maar Workum heeft meerdere snackbars waar ze softijs verkopen en mensen vinden 1,5 kilometer fietsen al te ver', verklaart Deborah Bouma. 'We moeten het echt hebben van vakantievierende mensen die toevallig langs komen fietsen.'

In Leeuwarden stonden ze al op festivals, zoals het vierdaagse Welcome to The Village-festival in juli, waar zij Margje 24-ijs verkopen. 'Die festivals koesteren we. We verkopen er ontzettend veel ijs. Deze editie gingen er honderd vijfliterbakken ijs doorheen. Ik had het voetbalteam van mijn zoon opgetrommeld om mee te helpen. Stonden we daar met tien man sterk ijs te verkopen', glimlacht Sander Bouma.

Vorige week waren ze in het centrum van Leeuwarden te vinden met de ijscobus. Het was een opdracht van Tresoar, het Fries letterkundig museum dat alle bezoekers trakteerde op een ijsje. 'We hebben op die middag vijfhonderd ijsjes uitgedeeld. Waar veel van mijn collega's vooral druk bezig waren met de droogte, stond ik bij 30 graden ijs te scheppen in hartje Leeuwarden.'

Sander Bouma melkt 180 koeien. Foto: Niels de Vries

Goud in handen

Die hoofdstedelijke belangstelling voor hun ijs was voor hen reden om in Leeuwarden, zo'n 40 kilometer noordoostelijker, een pand te zoeken voor de verkoop. Sander Bouma: 'Ik wilde eerst een salon openen in Amsterdam. 'Jullie hebben daar goud in handen met jullie ijs', vertelde iemand me. Maar Deborah zag dat niet zo zitten.'

Na een zoektocht vonden ze een 'prachtig stekje' aan de Harlingersingel, net buiten het centrum van de Friese hoofdstad. Ze kochten een tweedehands inventaris van een ijssalon die ermee stopte en namen drie medewerkers aan; twee voor de ijssalon en een voor het melkveebedrijf met 180 koeien. Met dit weer trekt de winkel dagelijks zo'n 250 klanten, schat Bouma.

De ijssalon is dagelijks geopend. 'We gingen eerst vanaf 11 uur open. Al snel het bleek dat mensen 's morgens geen ijs kopen. Dan is het te duur om er iemand te laten staan. Nu beginnen we later en zijn we 's avonds wat langer geopend.'

Assortiment

Ze hebben 24 smaken ijs in de vitrine, een hoorntje met een bolletje kost 1,50 euro. Daarnaast hebben ze ook gepasteuriseerde melk van 1,20 euro, exclusief 25 cent statiegeld voor de ouderwetse fles, en milkshakes van 3,50 euro in hun assortiment. 'We verkopen vijftig flessen melk per week. Wekelijks komen er een paar klanten bij. We verdienen er nauwelijks iets mee, maar we hebben de melk toch nodig voor de milkshakes. En de klanten zijn lyrisch over de melk, daar doe ik het ook voor', stelt Bouma. Het ijs vervoeren ze in de diepvries in hun bus.

Ze zijn nog aan het nadenken of ze de ijssalon jaarrond kunnen openen door ijstaarten in december te verkopen en warme chocolademelk. 'Nu zijn we op 1 november dicht. Maar de huur- en elektriciteitskosten moeten we ook in de winter betalen.'

Naast de verkoop in de winkel en op het erf, leveren ze aan restaurant De Walrus in Sneek en Leeuwarden dat hun ijs als dessert op de kaart heeft staan. Supermarktketen Poiesz toonde ook interesse. 'Maar daar valt niet tegen te produceren. We moeten ervoor zorgen dat we geen ijsfabriek worden. Het moet nog wel te behappen zijn.'

Livebeelden van de koeien in de salon.Foto: Jaap Schaaf

Ton omzet

Bouma verwacht het eerste jaar ongeveer een ton omzet te halen uit de salon. 'We zijn heel benieuwd hoe het gaat lopen, daarom huren we en hebben we nog geen pand gekocht. Maar we hopen het tweede jaar het dubbele aan omzet te draaien', zegt hij.

'Een ijsmakerij en -salon runnen vergt een hele investering. Wij hebben er zo'n 2 ton in gestopt. Collega-melkveehouders lijkt het ook wel wat, een ijssalon. Ze willen dan een vitrine kopen van een paar honderd euro. Daarmee ben je er niet. Je moet echt inzetten op kwaliteit.'