Beregenen tegen nachtvorst is mijn grote hobby

Het begint in de winter, wanneer we een weekendje weg met vrienden of familie moeten inplannen ergens in april. Mijn vrouw antwoordt dan altijd: 'Wij zijn erbij, maar van Guido weet ik het niet zeker.' Of eind maart beter uitkomt? 'Nee', is dan het antwoord. 'En half mei of eind mei ook niet. Beter kunnen we plannen zonder Guido.'

Gelukkig voor mij snapt mijn vrouw het prima en vraagt zij mij ook niet of ik echt niet kan. Ze weet net zo goed als ik dat het deze periode letterlijk kan vriezen of dooien.

Ergens half maart tijdens het snoeien beginnen we met proefdraaien van de beregening. Daarnaast ijken we alle thermometers en nachtvorstmelders. Alles moet klaarstaan.

Eind maart geven de weervoorspellers weleens vorst op, maar meestal kunnen de knoppen dan wel wat kou verdragen. Lastig is het dan wel dat je bij 0 graden al moet beslissen of je gaat starten met beregenen.

Als de bloemen opengaan, neemt de gevoeligheid voor vorst toe. De nachtvorstmelder hangt vanaf dat moment op onze slaapkamer en mijn telefoon staat op keihard.

Daarnaast hebben we met fruittelers onderling contact over de situatie en de vraag of beregenen nodig is. 'Altijd bellen en nooit denken dat iemand wil slapen', is daarbij de afspraak.

Mijn nachtvorstmelder staat behoorlijk hard. Daarom heb ik mezelf tijdens een verwachte vorstnacht verbannen naar de bank beneden in de kamer als slaapplek. Vier kleine kinderen en een vrouw 's nachts wakker piepen is voor niemand goed.

Dit is een echt nachtvorstjaar. We hebben nu al acht keer beregend en dat met voor ons tot dusver positief resultaat.

Eigenlijk is het vreemd dat we alleen nog maar kans maken op een goed fruitjaar als het eens goed vriest in heel Europa. Want wij hebben het grote voordeel op de rest van onze Europese collega's dat wij kunnen beregenen.