Boerenprotest in spijkerbroek

Terwijl hij op de bank plofte, warmde ik zijn prakje op. 'Waren er veel boeren?'

'Mwoa.'

'Heb je de staatssecretaris gesproken?'

'Ja, Van Dam was er.'

'En, wat zei hij?'

'Gewoon, wat hij moest zeggen.'

De 400 kilometer heen en terug maakten mijn man niet spraakzamer. Zwijgend at hij zijn snijbonen.

'Weet je wat het is?', begon hij na de laatste hap. 'De politiek staat zo ver van ons af. Vanmiddag heb ik twee rondetafelgesprekken bijgewoond. En bij beide sessies kreeg ik het gevoel dat ik mijn tijd zat te verdoen. De politici stelden vragen, maakten grapjes en zaten elkaar een beetje met hun ellebogen te porren. Terwijl zij besluiten nemen die voor boeren desastreuze gevolgen kunnen hebben. Het leek ze niet te deren.'

Ik ken het tafereel. Tot onze verhuizing werkte ik voor het tijdschrift IS (gelukkig veranderd in OneWorld): een magazine over Internationale Samenwerking. Daarvoor moest ik regelmatig op het Binnenhof zijn. Verscheen ik voorafgaand in spijkerbroek op de redactie, werd ik terug naar huis gestuurd. 'In Den Haag neemt niemand je serieus als je in spijkerbroek verschijnt', zei mijn hoofdredacteur.

Op weg naar interviews en persconferenties snelde ik in mijn jurkje en op pumps over het Plein, en toegegeven: ik vond het er heerlijk. Het Binnenhof heeft iets magisch, iets spannends. Daar gebeurt het. En achteraf denk ik dat dát precies de valkuil is. De rest van het land lijkt namelijk zo ver weg als je voor de Tweede Kamer staat. Dáár wordt het spel gespeeld, daar zijn de camera's en de partijvriendjes. En of jij, als grondgebonden boer, vanaf 2017 koeien moet opruimen of fosfaatrechten kopen, wordt bepaald op basis van belangen. Niet op argumenten van verduurzaming.

'Het was wel gezellig, in de bus met acht andere bioboeren', lachte mijn man. 'Onderweg hebben we met z'n allen een hamburger gegeten. Grappig ook om elkaar eens niet in overall, maar in nette spijkerbroek te zien.'

'Spij...?' Ik bekeek mijn man. Wollen trui, blauwe jeans. Woest aantrekkelijk, wat mij betreft. Maar in gedachten zag ik mijn oude hoofdredacteur meewarig zijn hoofd schudden.