Op wachtlijst om onsterfelijk te worden

Een wachtlijst betekent dat ze niet de enige is met deze wens en bovendien: dat er daadwerkelijk aan een dergelijke pil gewerkt wordt. 'Al deze eeuw zou hij op de markt kunnen komen.'

Ook aan tafel bij Zomergasten stelde hoogleraar Interne geneeskunde Andrea Maier dat we ouderdom in de toekomst niet meer als onvermijdelijk zullen zien, maar als ziekte gaan benaderen. 'Experimenten met muizen tonen nu al aan dat het weghalen van ouderdomscellen de levensverwachting van het dier doen stijgen. Wat als we deze cellen ook bij de mens kunnen verwijderen?'

Ja, wat dan? Dan heeft wat mij betreft de mensheid zijn meest egoïstische ik bereikt. Altijd al hebben we verder en méér gewild - het bracht ons naar de maan. Maar wie zijn wij om deze planeet ook naar de maan te helpen? Denk aan overbevolking, conflicten en uitputting: als er niemand meer sterft aan ouderdom, moeten we binnen een aantal jaar twee, drie of vier keer zoveel monden voeden.

Op welke grond gaan we dat voedsel verbouwen, waar halen we de energie vandaan? En niet in de laatste plaats: wat te doen met alle extra uitstoot? Niet iets om weg te wuiven. Andrea Maier doet dat wel: 'Een autofabrikant is ook niet verantwoordelijk voor de files.'

Ik ben er echt van in de war. Want voor de duidelijkheid: ik wil niet dood. Nog niet. Maar gaat het leven ook niet om verjonging, vernieuwing? Wel zo verfrissend. Nieuwe energie, vergelijkbaar met de lente. De herfst moet niet te lang duren.

Bovendien: als er op deze aardbol nog steeds miljoenen mensen zijn die dagelijks moeten zien te overleven en amper ouder worden dan vijftig, waarom zorgen we er dan eerst niet voor dat ook deze mensen fatsoenlijk tachtig worden? Er sterven nog steeds mensen aan malaria, aids en ondervoeding, maar ondertussen zijn wíj bezig onsterfelijk te worden. Het leven hier is immers een feestje, en 'we willen nog zoveel doen'.

Het is een onderwerp dat om meer diepgang vraagt, dat veel emoties oproept en tegelijkertijd ook zoveel vragen. Die blijven niet beperkt tot het hoe, wanneer en waarom. Want wie kan zich er iets bij voorstellen? En los van alle sociale gevolgen de simpele vraag: zou u onsterfelijk wíllen zijn?