Magnesium houdt kalimijn K+S open

Wereldwijd is er een productie van 68,4 miljoen ton kalimeststoffen. K+S is goed voor ruim 8 procent van de productie in de wereld. Canpotec is de grootste met bijna 29 procent van de wereldproductie. Daarna komen Uralkali (18 procent) en BPC (bijna 15 procent).

'Onze belangrijkste concurrenten zitten in Rusland en Noord-Amerika. De eisen ten aanzien van milieu en arbeid zijn daar anders', zegt Gransee. De afgelopen drie jaar is ongeveer 400 miljoen euro geïnvesteerd in milieu en landschap. Omdat de restproducten niet zomaar zijn te lozen, kan K+S de productiecapaciteit niet vol benutten.

Voortbestaan

K+S dankt zijn voortbestaan voor een belangrijk deel aan de magnesiumhoudende meststoffen. Het bedrijf produceert bijna evenveel kalihoudende als magnesiumhoudende meststoffen. De productie van magnesiumhoudende meststoffen kan in Merkers waarschijnlijk nog vijftig à zestig jaar doorgaan; dan is de mijn leeg.

K+S investeert daarom ook in andere regio's. In de tweede helft van dit jaar begint de productie in Canada met zo'n 2 miljoen ton meststoffen per jaar. Volgens plan moet dit groeien naar 4 miljoen ton per jaar. 'We kunnen daar geen magnesiumhoudende meststoffen produceren. Daar moeten we nog een oplossing voor vinden', legt Gransee uit.

Diepste punt

De mijn in Merkers begint op een diepte van ongeveer 500 meter. Met een lift gaan leden van LTO-vakgroep Akkerbouw met een snelheid van 8 meter per seconde naar beneden. Het diepste punt is zo'n 800 meter. Door de invloed van de aardwarmte is de temperatuur daar 28 graden Celsius.

De kalimijnen leveren de grondstof voor verschillende soorten meststoffen. De meeste waarde zit in de kalium en magnesium samengestelde lagen. Sommige zoutlagen bevatten vooral het voor wegenzout geschikte natriumchloride (keukenzout). Met proefboringen wordt duidelijk welke zouten er in de verschillende lagen voorkomen.

Springstof

Voor de productie van de meststoffen wordt per dag 80.000 ton steen in de mijn gedolven. Daarvoor is per dag 40.000 ton springstof nodig. Grote machines boren 7 meter diepe gaten voor de springstof. Na een reeks ontploffingen zorgen andere machines voor het vervoer en het verkleinen van het mijnpuin. Van al het mijnpuin is een kwart bruikbare grondstof. Het afval gaat voor een belangrijk deel weer terug de mijn in.

Voor de stevigheid van de mijngangen mag K+S maximaal een kwart van de aanwezige grondstof uit de mijn halen. De rest zorgt voor stevigheid. Omdat veiligheid vooropstaat, worden alle losse brokken verwijderd en de gangen verstevigd met ankers. Jaarlijks zijn zo'n één miljoen stuks per jaar nodig. Op deze wijze is het niet nodig de gangen te ondersteunen.

Palmolie

In de EU gaan de messtoffen van K+S vooral naar gewassen als graan, mais, koolzaad en suikerbieten. De grootverbruikers in de wereld zijn sojabonen in Brazilië en palmolie in Indonesië, aldus Gransee. 'De afzetgroei zit vooral bij palmolie.'

K+S vindt dat de productie van palmolie duurzaam moet. Onderzoek moet duidelijk maken hoe het gewas is te telen zonder nadelig effect op de omgeving. 'Zo'n 30 procent van de kosten van palmolie zijn bemestingskosten en dat is veel voor een gewas', zegt Gransee.

Droogte probleem

Bij het onderzoek richt K+S zich ook op stikstof- en fosfaatefficiëntie, bodemvruchtbaarheid, precisielandbouw en de waterbenutting van planten bij verschillende bemestingen. Gransee: 'We kijken of we planten kunnen leren om spaarzamer met water om te gaan. Droogte is in veel regio's een probleem, dit jaar ook in het noordoosten van Duitsland.'

In Merkers is in 1901 met de mijnbouw begonnen. Inmiddels is het uitgebreide gangenstelsel zo groot als het stratenplan van de stad München. Naast de zoutwinning bekeken de leden van LTO-vakgroep Akkerbouw onder de grond een concertzaal, een zoutkristallengrot en een oude schatkamer van de nazi's. In deze schatkamer zijn 24 treinwagons met goud, geld en kunstwerken bewaard gebleven.