Is het niet een keer genoeg?

Column 27 jan 2016 om 09:00uur

We organiseren gesprekken met (kader)leden ter voorbereiding op de mesttafels van provincie Noord-Brabant. Veel leden zijn het beu. Hun inkomen is slecht, de onduidelijkheid op een aantal dossiers duurt voort en ondertussen stapelen overheden beleid op beleid, regel op regel en wet op wet en zetten milieu- en dierenwelzijnsfanaten de agrarische sector in de media steeds in een negatief daglicht.

Dus snap ik wel dat leden stoom willen afblazen als we onder ons zijn. Een gezamenlijke 'vijand' en gedeeld gevoel van frustratie en de grote ergernis binden en versterken het groepsgevoel.
Maar er gebeurt nog iets anders. Want na de collectieve boosheid volgt een goed gesprek. Een serieus debat in eigen kring over de actuele vragen van nu gekoppeld aan een ontluikende visie op de toekomst.
De een durft het net wat harder te zeggen dan de ander, maar er lijkt, heel voorzichtig, een discussie te ontstaan over de vraag of we moeten blijven denken in groei en schaalvergroting als de enige koers voor een rendabele bedrijfsvoering.

Deze geluiden pik ik vaker op in gesprekken met leden: 'Beste Hans, is het niet een keer genoeg?' Het is de vraag die mij ook bezighoudt. Maar dan voeg ik daar een dimensie aan toe. We moeten onszelf de vraag stellen of we op dezelfde weg door moeten gaan, maar ik wil ook de andere partijen dezelfde vraag stellen: is het niet een keer genoeg? Met steeds boeren en tuinders het vel over de oren trekken, nieuwe zogenaamd op duurzaamheid sturende regels op te leggen en in de media ons verdacht maken, komen we geen stap verder.

Sterker nog, er voltrekt zich een sociaal drama op het platteland als boerenbedrijven niet overgenomen kunnen worden. Dan trekt ook een boer/tuinder zijn conclusie en loopt het platteland leeg. Met dank aan overheid, ngo's en ketenpartners.