'Hoe kan het dat het zo kwetsbaar is geworden, boer zijn?'

Column Melkvee Judith de Vor 09 apr 2025 om 11:00uur

Regelmatig komen in mijn tijdlijn op sociale media of in de krant verhalen van allerlei boeren langs. Mooie en leuke berichten over een koeiendans, lammetjes in de wei en eerste kievitseieren. Vaak nog grappig ook. Het is best lastig om een leuke post over onze boerderij te bedenken voor sociale media. Daarom is het leuk om te zien hoe creatief collega-boeren zijn.

%27Hoe+kan+het+dat+het+zo+kwetsbaar+is+geworden%2C+boer+zijn%3F%27

Regelmatig komen ook minder grappige berichten voorbij. Boeren die het niet meer zien zitten. Boeren die deelnemen aan de uitkoopregeling, maar die nog niet zo eenvoudig uitpakt in de praktijk. Boeren die het hoofd niet boven water kunnen houden. Boeren die PAS-melder zijn en waar maar geen oplossing voor komt. Boeren die zich geconfronteerd zien met handhavingsverzoeken. Nieuwbouw niet mogelijk is, terwijl de stal op instorten staat.

Vanmorgen las ik het verhaal van een boer die meerdere problemen heeft ondervonden. Het spreekwoord 'een ongeluk komt nooit alleen' bleek aardig te kloppen. Dierziektes, een overlijden, kapotte machines en nog meer. Financiering door de bank bleek ineens lastig door schommelende cijfers en dit was de volgende klap. Hoeveel ellende kan een mens aan? Gelukkig zijn er verschillende mogelijkheden voor steun. Wat kan ik zelf voor iemand betekenen? Denk ook aan Taboer, private financierders en plattelandscoaches.

Toch raakt het me elke keer. Hoe kan het dat het zo kwetsbaar is geworden, boer zijn? Was dit altijd al zo en komt dit soort nieuws nu sneller naar buiten? Veel van wat er gebeurt, ligt niet in je directe invloedssfeer. De volgende grote klap zie ik al van mijlenver aankomen: de grondgebondenheid die ongetwijfeld voor de zomer wordt aangekondigd. Hoe kun je hier normaal mee omgaan, elke dag opnieuw je bed uit om weer hard te werken?

Hoe kan het dat de landbouw en de boer de sluitposten van de Nederlandse samenleving zijn geworden?

Judith de Vor, melkveehouder, educatieboerin en bestuurskundige in Snelrewaard

Hoe kan het dat de landbouw en de boer de sluitposten van de Nederlandse samenleving zijn geworden? Ik heb niet de illusie dat er komende maanden echte vooruitgang is te verwachten. Ik denk dat komend jaar nog veel verhalen zullen verschijnen die helaas niet zo grappig gaan zijn. Verhalen die mij raken, verhalen die mij doen beseffen dat ik net zo goed in zo'n situatie terecht kan komen. Wat doe ik dan? Lukt het mij dan om door te gaan en vooruit te blijven kijken?

Duidelijkheid, perspectief en keuzes maken klinkt makkelijk, maar dat is het helaas niet altijd. Zeker als de duidelijkheid die wordt gegeven iets is waar je juist niet mee verder kunt. Hopelijk heb ik het mis en zie ik komende maanden veel mooie en hoopgevende verhalen opduiken in mijn tijdlijn.