'De boer kan het niet alleen'

Dus er is werk aan de winkel. De ketens hebben samen het doel gesteld om de emissies met 50 procent terug te dringen ten opzichte van 2018. Tot nu toe is 15 tot 20 procent gerealiseerd.

Die reductie is bereikt door relatief eenvoudige maatregelen en het verder optimaliseren van bedrijfsprocessen. De 'quick wins', het laaghangend fruit. Maar om de volgende stap in reductie te zetten, is toch echt meer nodig. Zoals de voetafdruk van mengvoer fors verlagen, de staluitstoot aanpakken door dagverse mest af te voeren, vergisten en mestkrakers op het boerenerf of in de directe omgeving en nieuwe technologie bij het aanwenden van mest, zodat minder ammoniak vrijkomt.

Het zijn investeringen die een gemiddeld bedrijf niet kan dragen, hoe graag een boer ook zou willen. Ketenpartijen zijn nodig om de milieuopgave en aanpak van de mestcrisis te regelen.

Dus vanuit een welbegrepen eigenbelang zou het goed zijn als afnemers, toeleveranciers, verwerkers en retail actief mee gaan denken over hoe het boerenbedrijf is klaar te maken voor de toekomst en zo hun productie of klandizie veilig te stellen.

Natuurlijk zal de hoeveelheid broeikasgassen evenredig dalen met de krimp van de veestapel. Dit geldt ook voor mest. Maar reductie door alleen krimp is niet voldoende en niet wenselijk. Dus doen de blijvende, toekomstgerichte boeren en ketenpartijen er goed aan om te investeren in een vermindering van de ammoniakuitstoot en broeikasgassen.