Adema maant veevoerproducenten tot meer ambitie

De diervoederproductie moet veerkrachtiger en duurzamer worden, schrijft Adema. ‘De veehouderij heeft een belangrijke rol in de productie van veilig en voldoende dierlijk voedsel en moet dit doen binnen de grenzen van milieu en klimaat. De oorlog in Oekraïne heeft onze kwetsbaarheid laten zien in de afhankelijkheid van import van diervoedergrondstoffen.’

Om de CO2-uitstoot te reduceren moeten de voerproducenten meer gebruik gaan maken van reststromen. Het streven is dat straks 70 procent van het voer afkomstig is van reststromen en bijproducten. Daarnaast moet 80 procent van de grondstoffen afkomstig zijn uit Europa. Dit moet niet alleen de kringlopen versterken, maar de voerproductie ook minder kwetsbaar maken voor geopolitiek ontwikkelingen.

In de visie van Adema staat dat voor het bereiken van de doelen een ‘nadrukkelijke rol’ is weggelegd voor de producenten van diervoeders. Tot nu toe vindt hij de ambitie die de sector toont te vrijblijvend. ‘Dat is ook waarom ik echt stappen van de diervoedersector verwacht en waarom ik teleurgesteld ben dat zij zich tot nu toe niet aan concrete ambities heeft willen committeren.’

In zijn Kamerbrief verwijst de bewindsman naar het project Duurzaam Diervoeder dat sectororganisatie Nevedi eind 2022 presenteerde. Hierin zijn stappen opgenomen voor de verduurzaming van veevoer richting 2030.

Nulmeting producenten

Deze zomer is een nulmeting uitgevoerd. Alle grotere leden van Nevedi hebben hiervoor hun data gedeeld over de samenstelling van de door hun geproduceerde diervoeders. Er ligt nu een integraal beeld hoe de diervoedersector erin 2018 voor stond.

‘Deze transparantie levert een positieve bijdrage en ik ben blij dat deze stap is gezet. Maar zonder ambitie blijft het geheel richtingloos’, aldus Adema die meldt dat het gezamenlijk vaststellen van doelen ‘moeizaam verloopt’. Dit blijkt onder andere uit het feit dat de planning om nog voor het einde van 2023 met doelen te komen niet is gehaald.

‘Ik roep daarom de diervoedersector en de ketenpartijen op om de doelen over waar ze in 2030 willen staan publiekelijk uit te spreken. Ook verwacht ik van de partijen dat zij deze ambities verwerken in een concreet plan van aanpak om deze doelen te behalen en de voortgang inzichtelijk te maken.’

De realisatie van doelen voor duurzaam diervoeder vraagt volgen de minister ook bijdragen van onder meer de veehouderijen, zuivelbereiders, slachterijen en vleesverwerkers, de eiersector, de horeca, retail en catering. ‘Deze partijen kunnen de positieve maatschappelijke bijdrage van de diervoedersector waarde geven door duurzame dierlijke producten voor de consument beschikbaar te maken en als de beste keuze te presenteren.’

Onderscheid echte reststromen

Volgens de Grondstoffenwijzer van de brancheorganisatie voor de diervoedersector Nevedi (gebaseerd op data uit 2018) bestaan diervoeders voor ca.43 procent uit restproducten uit de landbouw-, voedsel- en bio-ethanolindustrie. Het is hierbij volgens Adema belangrijk onderscheid te maken tussen echte reststromen en diervoedergrondstoffen die vrijkomen uit de productie van veevoeders.

De minister beschouwt daarom bijvoorbeeld sojaschroot niet als een reststroom. Deze benadering is niet meegenomen in het genoemde percentage van Nevedi. Volgens de minister is de veehouderij is bij uitstek geschikt om grote hoeveelheden reststromen tot waarde te brengen en de nutrientenkringloop zo goed mogelijk te sluiten.

Uit cijfers van Wageningen Economic Research blijkt dat in 2020 22,1 procent van de mengvoeders bestaat uit grondstoffen van buiten Europa. Indien ruwvoer wordt meegerekend dan bestaat het gemiddelde rantsoen voor dieren in de veehouderij voor 11,9 procent uit ingrediënten van buiten Europa.