Veehouderij, vleesverwerking en verkoop in eigen hand

Het familiebedrijf Vleesboerderij Boot in Kerkwerve op Schouwen-Duiveland houdt de keten van verbouwen van voedergewassen, aanwas en opgroeien van runderen, vervoer naar en van het slachthuis, uitbenen, verwerken en verpakken van het vlees en de verkoop goeddeels in eigen hand. Vleesboerderij Boot is al generaties lang in de familie. Naast vlees- en melkvee was er al een akkerbouwtak.

'Onze vader hield eerst nog de standaard kruisling. Rond 2000 stapte hij over op Blonde d'Aquitaine-runderen en startte hij met de verkoop van pakketten diepvriesrundvlees. De reacties op de vleespakketten waren zo goed dat de directe verkoop snel uitgroeide', zegt Pieter Boot (40). Hij is nu verantwoordelijk voor de akkerbouw- en rundveetak en zijn broer Harry Boot (44) voor de winkel, verkoop en slagerij.

Slagerspapieren

In het begin verkocht het bedrijf alleen vlees van eigen runderen. Pieter Boot werkt nu zo'n twintig jaar op het bedrijf. Zijn broer was tot 2006 elders werkzaam. Vanwege die overstap moest hij zijn slagerspapieren halen.

De familie koos destijds bewust voor Blonde d'Aquitaine-runderen. Pieter Boot: 'Het vlees is erg in. Het zijn goede ruwvoereters en ze kalven nog op natuurlijke wijze af, net als Limousin-runderen.'

Vleesboerderij Boot houdt nu zo'n vijfhonderd van deze runderen. Een klein deel fokken de ondernemers zelf, aangevuld met runderen die ze in Frankrijk en Nederland aankopen.

Frans ras

De Blonde d'Aquitaine is een van oorsprong Frans ras, een kruising van drie Franse rassen. De tarwekleurige dieren zijn groot, lang en hebben een goede bespiering. Ze staan bekend om hun goede vleeskwaliteit: mals, fijndradig en smaakvol. Voor de aanwas van rundvee houdt Vleesboerderij Boot zoogkoeien. Deze dieren staan 's winters op stal en lopen samen met het jongvee van april tot oktober buiten in natuurgebieden.

Het bedrijf benut de 60 hectare eigen grond voor akkerbouw, voornamelijk snijmais, luzerne en tarwe als voer voor de eigen dieren, als die op stal staan. Het stro dat overblijft na het dorsen, gebruiken de ondernemers om de dieren in te laten liggen. Daarnaast verbouwen ze aardappelen en suikerbieten. De runderen grazen op 100 hectare natuurgebied.

De winkel op het erf groeide geleidelijk in omvang. In de zomer van 2012 brandde het oude winkelpand uit, maar het werd teruggebouwd. Het rundvlees is allemaal afkomstig van het eigen bedrijf, maar het varkensvlees komt van een familiebedrijf in Scharendijke. De kipproducten zijn niet lokaal, maar wel Nederlands, benadrukt Harry Boot.

Lokale producten

's Zomers verkopen de broers ook lamsvlees van Schouwen-Duiveland. 'Lokaal is ons streven. Mooie producten van goede kwaliteit', zegt Harry Boot. Verder zijn er volop Zeeuwse streekproducten te koop. De kaas komt bijvoorbeeld van boerderij Schellach bij Veere. Ook probeert het bedrijf op andere manieren klanten te trekken, bijvoorbeeld met een snertcompetitie.

Ruwvoer betrekken de ondernemers zoveel mogelijk uit de buurt. De mest gaat behalve naar het eigen land naar buurbedrijven. Voor het afmesten van de dieren gebruikten de broers eerder aardappelsnippers, een restproduct van de fritesfabriek. Nu de aardappelprijzen hoog liggen, wordt het weer aantrekkelijk om zelf aardappelen te verbouwen, zegt Pieter Boot. Dat geldt ook voor suikerbieten. De runderen krijgen ook bietenperspulp als voer.

Slachten uitbesteden

Slachterij Slager in Sint-Annaland slacht de dieren. Dit is de enige schakel in het proces die het bedrijf uitbesteedt. Vervolgens worden de karkassen naar de boerderij in Kerkwerve gebracht en verwerkt. Een groot gedeelte van de vleeswaren wordt in eigen keuken en worstmakerij op ambachtelijke wijze gemaakt. Dagelijks werken zeven à acht mensen op het bedrijf, onder wie drie slagers. Daarnaast verkopen nu ook lokale supermarkten hun vleesproducten.

'Dagelijks werken met een vers product is het mooiste', vindt Harry Boot. Een veehouderij met eigen slagerij en winkel is op deze schaal behoorlijk uniek, denken de broers.

Opleving tijdens coronacrisis

De belangstelling voor lokaal geproduceerd vlees kreeg zeker tijdens de coronaperiode een flinke opleving. Maar de broers stellen dat al rond 2000 een groeiende interesse merkbaar was. Kwaliteitsproducten slaan meer aan.

'De tijd van kiloknallers is voorbij', meent Harry Boot. 'Mensen eten minder vlees, maar wel van goede kwaliteit en ze willen weten waar het vandaan komt. We hebben vertrouwen in de toekomst.' Zijn broer beaamt dat. 'Er is veel vergrijzing onder veehouders, dus gaan er bedrijven stoppen. Wij zitten wel goed, verwacht ik.'