Voedselafval van Las Vegas geeft varkens spek aan de ribben

Al meer dan vijftig jaar produceert de familie Combs slachtvarkens met overtollig voedsel en restanten uit hotels en casino's in Las Vegas, in de woestijnstaat Nevada. Toen Robert Combs in 1963 op het idee kwam om het voer voor de varkens in te zetten, was dit een nooit eerder in deze staat geziene innovatie. Hij ontwikkelde deze verder en zijn twee zonen Clint en James Hank Combs kwamen na hun universitaire opleiding bij het familiebedrijf.

Vader en zonen hadden een visie om al het afval van de grote hotels en casino's te recyclen. Niet alleen voedselafval, maar ook al het andere afval van de dagelijkse bedrijfsvoering. Hun doel was om voedselverspilling om gezondheidsredenen weg te houden van traditionele stortplaatsen. En in het algemeen om de bevolking het duurzaamheidsprincipe van het recyclen te laten begrijpen.

Het heeft een aantal jaren geduurd om deze visie in de praktijk te brengen en varkens te blijven produceren met voer uit de voedselreststromen in Las Vegas. Maar langzaamaan begon de hotelindustrie het idee van het recyclen van al het afval te begrijpen en ondersteunen.

Dat was voor de broers Clint en James Hank reden om in 2004 hun recyclingbedrijf Combs LLV op te richten, als dochteronderneming van Las Vegas Livestock. Vandaag de dag heeft het bedrijf 35 grote hotelklanten in Las Vegas en meer dan 250 medewerkers.

De twee kinderen van James Hank Combs, Katie en Clay, zijn ook in dienst van het familiebedrijf waartoe ook het varkensbedrijf Las Vegas Livestock behoort. In 2017 werd deze varkensboerderij te klein en verhuisden ze naar een nieuwe locatie naast verschillende stortplaatsen.

De ondernemers gingen naar een gebied nabij snelweg 15 tussen Salt Lake City, bekend van de Olympische Winterspelen van 2002, en Los Angeles, onder meer bekend van de zomerspelen in 1984. De nieuwe varkenslocatie ligt ongeveer 50 kilometer ten noordoosten van Las Vegas.

De broers haalden hun nichtje, Sarah Stallard, naar de nieuwe varkenshouderij als operations manager. In het dal op 1 kilometer afstand van de snelweg staan de grote stallen waar de varkens verblijven. Elke hal, zo groot als een voetbalveld, is bedekt met staalplaten en omgeven door een muur van bijna 1 meter. Er is een voergang waar de varkens zes keer per dag gevoerd worden.

In elk van de zeven stallen is plaats voor vijfhonderd tot zeshonderd varkens. 'We kopen de biggen van biggenproducenten in Iowa en Nebraska, zo'n acht tot tien uur rijden, op een gewicht van ongeveer 20 kilo. We houden ze hier zes maanden, waar ze een gewicht bereiken van 120 kilo. De slachtvarkens leveren we vervolgens af bij een slachthuis in Los Angeles en de transporttijd is ongeveer zes uur', aldus Sarah Stallard.

Houtsnippers

'We kopen houtsnippers van palmbomen en stro voor strooisel in de grote vrijstaande schuren. Het uitmesten gebeurt nadat elke ronde naar het slachthuis is gestuurd. Drijfmest en mest van de varkens vermengen zich met de houtsnippers', vervolgt Stallard.

'Na een halfjaar is de laag chips, stro en mest van de varkens zo'n 50 centimeter hoog, die we vervolgens weghalen. Daarna laten we de mest verder composteren. Na een jaar verkopen we het aan andere boeren die het gebruiken als meststof voor de plantenteelt. Zo is de productie volledig CO2-neutraal en zeer klimaatvriendelijk', aldus de operations manager.

'We hebben een vaste dierenarts, die komt een keer per kwartaal op bezoek. Maar die kan, indien nodig ook tussentijds worden ingeschakeld. Door het warme en droge klimaat hebben we meestal geen ziekteproblemen bij de varkens. Wel kunnen uitbraken van longontsteking voorkomen, maar die behandelen we met antibiotica', geeft Stallard aan.

Voerverwerkingsfabriek

Op de Amerikaanse boerderij is een voerverwerkingsfabriek die de vader en een van de Combs-broers hebben gebouwd. Deze voerfabriek zijn ze voortdurend aan het verbeteren. Wanneer het voedselafval per vrachtwagen vanuit Las Vegas aankomt, bevindt dit zich in containers of verschillende kartonnen verpakkingen.

Voordat het voedselafval in een trechter wordt gedaan, worden de verpakkingen verwijderd. Daarna gaan de voedselresten via een lopende band naar een pers, waar al het organische materiaal uit de verpakkingen wordt geperst. Vervolgens gaan de voedselresten naar een grote ketel. Gedurende het proces worden eventuele plastic resten weggezogen en wordt het metaal met een magneet verwijderd uit het afval.

Dierziekten voorkomen

In de grote ketel wordt het overgebleven voedsel gemengd met water en een halfuur gekookt op een temperatuur van 111 graden Celsius. 'Een van de grootste uitdagingen bij het voeren van voedselresten aan dieren is het voorkomen van de verspreiding van door voedsel overgedragen ziekten. Deze zijn meestal afkomstig van vleesproducten die tijdens en na het slachten besmet zijn geraakt', stellen de broers.

Boerderijen die reststromen van etenswaren geven, moeten er ook voor zorgen dat ze dit voer veilig hanteren. 'We worden gereguleerd door de Swine Health Protection Act, waarin deze instructies staan voor veilig omgaan met voedselresten die vlees kunnen bevatten. Dit is belangrijk om consumenten van varkensvlees en de gezondheid van varkens in de Verenigde Staten te beschermen', leggen de ondernemers uit.

Het vloeibare 'voer' wordt vervolgens naar een opslagsilo gebracht. Van hieruit wordt het afgetapt door een tankwagen, die het zes keer per dag vult in de lange voerbakken in de individuele stallen.

'Voordat het brijvoer aan de varkens wordt gegeven, analyseren we het. Zo kunnen we een mogelijke infectie door bijvoorbeeld ongewenste bacteriën stoppen. Tot nu toe, in de vier jaar dat we hier op locatie voer produceren, hebben we nog geen problemen gehad', vertelt Stallard met een glimlach.

Iets minder gelukkig is de operations manager met het zoutgehalte: 'Dat is soms iets te hoog, maar niet zo hoog dat we het niet kunnen gebruiken voor de varkens. Naast dat ze zes keer per dag gevoerd worden, hebben de varkens dag en nacht water tot hun beschikking. Door water te drinken, kunnen ze een hoog zoutgehalte compenseren.'

Continu toezicht

Las Vegas Livestock heeft een vergunning van de autoriteiten om voedselresten te voeren. En het bedrijf staat onder continu toezicht van het Nevada Department of Agriculture. Dat departement zorgt ervoor dat de voedselresten conform de afgegeven vergunningen worden behandeld, zodat aan de gezondheidseisen wordt voldaan.

'Nadat de coronacrisis eigenlijk de hele toeristenindustrie in Las Vegas voor meer dan een jaar heeft gesloten, hebben we tijdelijk niet zoveel varkens kunnen produceren. Zo waren er in oktober 2021 nog maar pakweg vierduizend varkens op dit bedrijf. Maar in de loop van 2022 is het aantal dieren weer flink gegroeid', concludeert Stallard.

Voor dit jaar is het doel om tienduizend varkens te produceren. In de omgeving van Los Angeles is volgens Stallard veel vraag naar varkensvlees dat wordt geproduceerd van voedselresten. 'Onze varkens stellen ons in staat om de ecologische voetafdruk van de veehouderij en die van Las Vegas te verkleinen. Dat wordt door consumenten gewaardeerd.'

Goede groeiomstandigheden

Een ander pluspunt zijn de groeiomstandigheden van de varkens, stelt Stallard. 'De dieren worden buiten grootgebracht in hokken waar ze 2,8 vierkante meter per dier hebben, tegen 1,1 vierkante meter in gangbare stallen. Daarbij hebben ze veel frisse lucht.'

Het veehouderijbedrijf verkoopt hele varkens via een slager in Las Vegas in vleespakketten van 70 kilo. Het vlees is daarbij verpakt in porties van 50 tot 250 gram. De prijs van dit varkensvlees komt omgerekend uit op 6,20 euro per kilo.

Wie het vlees te duur vindt kan ook kiezen voor de minder dure delen, zoals spek, ham en gekruide worst. De luxere delen krijgen dan een bestemming elders, bijvoorbeeld in hotels en restaurants. De kring is rond.