'Waarom boer geen baat heeft bij vertraging'

De bedoeling van de investeringsfondsen is dat ze weg worden gehouden van de waan van het politieke circus en bestuurswisselingen. Een nobel streven, want anders wordt het buitengebied overgeleverd aan de grillen en grollen van de Haagse en provinciale veranderlijkheid.'

Maar onder politici van de rechtse oppositiepartijen woedt de discussie of de vrijgespeelde miljarden terecht zijn. En of het überhaupt wel nodig is om geld uit te trekken om het klimaat-, water- en stikstofprobleem op te lossen. Want concrete metingen zijn er niet voldoende en dus zou er ook geen natuurprobleem zijn.

Het gevaar dat daarin schuilt is dat de coalitie met de uitvoering van de plannen in de armen van de linkse partijen wordt gedreven, met alle gevolgen voor boeren en tuinders van dien. Want tegelijk duwt en drukt de oppositie op de linkerflank om de milieuplannen zo snel mogelijk uit te voeren. De natuur moet gered worden en liever vandaag dan morgen, zo redeneren zij.

Ondanks de scepsis van politiek rechts gaan de verandering en transitie wel door. Beter is om deze niet te traineren maar te omarmen en zodoende invloed te hebben op de plannen die in de maak zijn. Daar hebben boeren baat bij.

Ze zijn niet geholpen met vertraging, want dan wordt er voor hen beslist. Alleen al omdat milieustrijder Johan Vollenbroek de druk maximaal blijft opvoeren op de overheid om zo snel mogelijk over de brug te komen met concrete acties om de milieubelasting aan te pakken. Hij wint rechtszaak na rechtszaak zolang concreet beleid uitblijft.

Toch is misschien niet Vollenbroek of links maar tijdgebrek de grootste vijand in dezen. Want transities kosten tijd en vragen om een lange adem. De vraag is of die de landbouw wordt gegeven. Tijd voor achterhoedegevechten over wel of geen klimaat- en stikstofprobleem is er sowieso niet meer en ook heeft niemand daar baat bij.