Fransen Gerrits: 'Het is eten of gegeten worden en wij proberen te eten'

Waar liggen de roots van het bedrijf?

'Mijn overgrootvader Hubertus Fransen was oorspronkelijk een smid in Vierlingsbeek en wilde graag molenaar worden. Hij kocht een bestaande windmolen in Erp die van de gemeente was. Vraag me niet waarom hij dat zo graag wilde, maar dat was in ieder geval de start van het bedrijf. We zijn als bedrijf altijd in het graan gebleven. Een constante lijn van iets doen met voer, granen, malen en mengen.'

Nederland is rijk geworden door de export, wat is daar mis mee?

Huub Fransen, eigenaar mengvoerbedrijf Fransen Gerrits

De maalstenen hebben plaatsgemaakt voor machines.

'Mijn opa was nog een echte molenaar en ook heel actief in die wereld. Iedereen kende Jan Fransen, want hij was onder meer voorzitter van het katholieke molenaarsgilde. Hij heeft nog zeker ruim twintig jaar de molen gedraaid en maakte op een gegeven moment de stap van loonmalen naar voer maken. In 1949 is de molen kapotgegaan in een storm. Toen is de fabriek gebouwd op de plek in Erp waar hij nog steeds staat.'

Die plek midden in het dorp is best uniek.

'Opa Jan bouwde die fabriek op deze locatie, maar dat was heel bewust buiten het dorp aan de andere kant van de Aa aan de doorgaande weg. Best logisch. Maar het dorp is verder uitgebouwd en wij zijn er altijd gebleven. Op een gegeven moment staat er zo'n grote fabriek dat het ook niet zo eenvoudig is om te verkassen.

'De vergunning is beperkt tot wat wij nu hebben, meer mag het ook niet worden. Als we willen uitbreiden moet dat met de andere fabrieken die we hebben in De Rips of aan de Zuidkade in Veghel. Of via overnames of fusies, want de markt consolideert.'

En Fransen Gerrits wordt niet overgenomen door de grote jongens?

'Wij doen mee in het proces van overnames als blijvende partij. Het is eten of gegeten worden en wij proberen te eten. Wij zijn geen agressieve, beursgenoteerde groeier die bepaalde winstdoelstellingen moet behalen, maar nog echt een familiebedrijf.

'Er zijn verschrikkelijk veel bedrijven afgevallen in die 125 jaar. Ik geloof dat er nu nog maar zo'n zeventig mengvoerbedrijven zijn in Nederland, terwijl er in de jaren zeventig nog zo'n drieduizend waren.'

U bent inmiddels de vierde generatie Fransen die aan het roer staat.

'Ja het bedrijf is steeds een-op-een overgedragen van vader op zoon. Mijn vader is in 1971 begonnen, toen ik was geboren. Hij was de oudste zoon van tien kinderen en in die tijd was het nog min of meer vanzelfsprekend dat je dan het bedrijf overnam. Hij heeft het wel moeten kopen. Mijn opa was heel rechtlijnig en wilde ook niet dat een van zijn kinderen bevoordeeld werd boven de anderen.

'Ik ben hier in 2001 gekomen. Ik werkte destijds bij het mengvoerbedrijf Hendrix UTD en toen ik dertig werd heb ik het eerst een tijdje met mijn vader samen gedaan. Al heel snel kwam de familie Gerrits uit De Rips erbij. In januari 2002 kwamen we al bij elkaar. Niet in de constructie zoals die nu is, maar wel in een zeer innige samenwerking.'

De markt krimpt, vooral in de varkenshouderij. Is dat voor een relatief kleine speler op de mengvoermarkt wel vol te houden?

'Daar hebben wij natuurlijk last van, vooral de saneringsregeling in de varkenshouderij heeft veel invloed. Dat was wel voorzien, dus we raken er niet van in paniek. Maar het is toch vervelend, natuurlijk. Vooral de manier waarop de Nederlandse overheid met de sector omgaat doet me veel.'

U bent ook meermaals bij de boerenprotesten in Brabant geweest en hebt ook ingesproken tijdens Statenvergaderingen.

'Mij wordt vaak voor de voeten geworpen dat het allemaal eigenbelang is en dat ik tegen saneren ben omdat ik geld verdien aan dieren. Dat klopt deels, maar los daarvan vind ik het erg moeilijk uit te leggen om miljoenen euro's uit te geven aan het wegkopen van gezonde ondernemingen.

'Als je in een Afrikaans land vertelt dat we in Nederland 400 miljoen euro uitgeven om bedrijven te laten stoppen met voedsel maken, dat kun je toch niet uitleggen? Het is pure decadentie, over de top rijkdom als je je dat als land kunt permitteren.'

Produceer alleen voor Nederland en stop met de export is een veelgehoord advies. Wat vindt u daarvan?

'Ik vind dat zo raar en eenzijdig gedacht. Nederland is rijk geworden door de export en wat is daar mis mee? Het geld dat je verdient met productie in eigen land kun je ook weer goed besteden aan het zuiveren van lucht en water en weet ik al niet meer. En dan heb je het niet eens over de werkgelegenheid die het met zich meebrengt.

'We vinden het prachtig als andere industrieën wereldspeler zijn, maar als het om de landbouw gaat, kan dat blijkbaar niet. Dat snap ik nou echt niet.'

Maar ondanks alles gaat u het 125-jarig bestaan wel vieren?

'Ja dat is nu in voorbereiding. We willen het zeker vieren, het zou zonde zijn als dit jubileum ongemerkt voorbijgaat. Het is toch wel een bijzondere mijlpaal.'

En hoe zien de komende vijftig jaar eruit? Ligt er een vijfde generatie in het verschiet?

'Ik heb drie kinderen, maar het ligt aan hen of ze mij gaan opvolgen. De oudste is 21 dus dat is nog jong zat. De interesse is er wel. En Arthur Gerrits heeft toevallig ook drie zonen. Ach, we zijn zo weer tien jaar verder. We zien dan wel hoe de vlag erbij hangt.'