Jarno Rietema (GrAJK): 'Ik hoef niet met iedereen vriendjes te zijn'

Akkerbouwer Jarno Rietema (29) in Oudeschip, gemeente Het Hogeland, windt er geen doekjes om. De nieuwe voorzitter van het Gronings Agrarisch Jongerenkontakt (GrAJK) is van de harde benadering om de belangen van de 600 leden te behartigen. 'Ik hoef echt niet met iedereen vriendjes te zijn.'

U koos na uw studie in Wageningen ervoor om weer terug te gaan naar Het Hogeland. Waarom?

'Tijdens mijn studie plantwetenschappen kwam ik erachter dat ik liever akkerbouwer ben dan onderzoeker. Hele dagen achter de computer zitten, dat houd ik niet vol. Dan heb ik energie over. Het liefst ben ik in het veld bezig. Drains openspitten, door de bieten lopen, pootaardappelen selecteren. Ik vind het fantastisch.'

Wat was voor u de drive om voorzitter van het GrAJK te worden?

'De land- en tuinbouw is complex en de wereld daaromheen ook. Ik vind het een uitdaging om me met de belangenbehartiging te bemoeien. Landbouw is nog maar een kleine taartpunt van de belangen in Groningen. Mijn ambitie is om dat taartpunt groter te krijgen. De weegfactor moet veel hoger.'

Wat is uw strategie om dit te bereiken?

'Ik wil partijen laten inzien waarmee ze bezig zijn. Waarom maken ze bepaalde keuzes en wat zijn daarvan de gevolgen? Daar wil ik een duidelijk antwoord op. Ik ben daarin hard als ik een podium heb, dat schept duidelijkheid. Soms word ik afgezet als boze, cynische boer. De politiek heeft het zo gemaakt dat wij zo zijn verhard.'

Moet de landbouw zichzelf ook geen spiegel voorhouden?

'Het is heel gemakkelijk om dat te zeggen. Boeren wordt toekomstperspecitief ontnomen. Ze worden in een hoek gedrukt dat ze illegaal bezig zijn. Terwijl ze er al hun ziel en zaligheid insteken om goede producten te leveren. Wij blijven ons continu verbeteren en zijn innovatief.
'We zijn niet overal op tegen, maar hoeven ook niet alles te accepteren. Er zijn grenzen. Een marathonloper rent ook niet ineens 25 kilometer per uur. Hij is mens, geen robot. Ook al blijft hij trainen, 25 kilometer per uur rennen is niet realistisch.'

Wat typeert de jonge boer in Groningen nog meer?

'Zijn grote maatschappelijke betrokkenheid. Meer leden zoeken de verbinding met de burger. Er komen ijsboerderijen en melktappen. Op social media zijn onze leden actiever dan ooit om de band met de burger te verstevigen door dingen te duiden. Dat is mooi.'

Komt er een oplossing voor de aardbevingsproblematiek?

'De plannen en ideeën zijn goed. Maar in de praktijk gebeurt er bijna niets vanwege de complexiteit. Ook in gebouwen die zijn versterkt, ontstaan scheuren. Via de agrotafel komen wij op voor onze belangen, maar het is een zaak van lange adem. Ook hiervoor geldt: we kaatsen de bal net zo hard terug.'

Judo, marathonlopen, kaatsen. U vergelijkt veel zaken met sport.

'Sport verbindt. Bovendien zijn de regels tijdens een wedstrijd helder. Dat regels veranderen, zoals de overheid vaak doet, is vrij onsportief. Jonge boeren hebben een langetermijnvisie nodig waarbij de spelregels niet wijzingen. Het zijn ondernemers, zij moeten er op kunnen vertrouwen dat ze dertig, veertig jaar kunnen doorboeren.'

Blijft er toekomst voor jonge boeren in Groningen?

'Zeker. We doen het hier heel goed. Veel veebedrijven zijn grondgebonden en extensief. En ook akkerbouwbedrijven boeren goed. De pootgoedsector is van onschatbare waarde. We moeten met andere partijen in gesprek blijven en geen stap opzij doen, daar ligt de uitdaging.'