'Plemp die weilanden maar vol'

Uit een overzicht van minister Kajsa Ollongren van Binnenlandse zaken blijkt dat tal van kleinere en grotere gemeenten plannen hebben om in het buitengebied te bouwen. Volgens het EIB is het onontkomelijk dat landbouwgrond hierbij wordt opgeofferd. Het wordt zelfs gezien als de voornaamste oplossing.

Het rapport van het EIB mist iedere verantwoordelijkheid voor die gevoelige discussie. Sterker nog, het draagt bij aan de polarisatie. Van een dergelijk instituut zou je beter verwachten. Immers, zo simpel is het niet: plemp die weilanden maar vol en dan zijn we van de woningnood af. Dat kun je geen visie noemen. Boeren en burgers verdienen beter.

Kijk bijvoorbeeld eerst eens naar de latente ruimte binnen steden, alvorens nog meer groene ruimte op te offeren. Boeren en tuinders zien al jarenlang met lede oog aan hoe gevels, daken en muren dichterbij komen. Ze voelen zich letterlijk in de verdrukking komen en dat kan toch niet de bedoeling zijn? Ook niet van een EIB.

In plaats van polariseren, zou het getuigen van visie en verantwoordelijkheid als de opstellers van het rapport bruggen slaan. Nu wordt een bepaald probleem (woningnood) enkel bekeken vanuit het perspectief van de bouwsector: groene ruimte moet worden opgeofferd, want grond is nodig voor huizen.

Maar de oplossing ligt natuurlijk in een gezamenlijke aanpak van sectoren. Het is de afweging tussen vernieuwing en visie creëren in een veranderde wereld die ons allen aangaat versus het denken enkel vanuit je eigen sector.

Het is daarom goed dat de gebiedsgerichte aanpak wordt ingezet om in gezamenlijkheid met diverse partijen betrokken in een regio te onderzoeken wat nodig is, in plaats van rapport uit te brengen met als uitgangspunt boerengrond aanwijzen en verdelen onder projectontwikkelaars. Die tijd ligt echt achter ons.