'Het gelijk van de polder'

Op al die punten ben ik het eens dat er verbetering mogelijk is. Tegelijk zie ik ook dat de mensen die hier het hardst om vragen, zelf nog veel te doen hebben. Blijkbaar is iets met de mond belijden een stuk makkelijker dan er in de praktijk zelf invulling aan geven.

Zo zie ik politieke partijen die spreken over transparantie, maar zelf geen openheid willen geven over hun eigen partijfinanciering. Anderen maken een enorm statement over radicale veranderingen zoals halvering van de veestapel, maar blijken in formatieonderhandelingen er toch veel minder fundamenteel in te staan. Weer anderen hebben in de eigen partij nog wat werk te doen op het in balans brengen van macht en tegenmacht.

Ondanks dat er dingen misgaan en soms zeer ernstig misgaan, geloof ik niet dat Den Haag een grote corrupte bende is of dat we in een bananenrepubliek leven, zoals sommige suggereren. We leven letterlijk en figuurlijk in een polder. Dat betekent dat verschillende partijen met verschillende achtergronden en idealen samen tot een oplossing moeten komen voor de issues die in de polder spelen.

Vanuit een ideaal of visie wil iedereen voor de eigen partij zoveel mogelijk binnenhalen. Wie onderhandelt, weet dat het niet slim is om dat zonder plan te doen en op voorhand strategie en eindbod prijs te geven. Grote radicale veranderingen in de Haagse bestuurscultuur? Ik geloof het niet. Ik denk dat het ook voor ons polderen in Den Haag blijft.