Wolf confronteert boer met reactieve bestuurder

De televisiebeelden de afgelopen week van een gelukkig wolvengezinnetje op de Veluwe gingen er bij natuurbeschermers en grote delen van de samenleving in als koek. Voor schapenboeren en andere houders van kleinvee zijn ze vooral een reminder hoe hard het kan gaan. Was in 2019 sprake van één wolvenpaar met twee jongen, inmiddels zitten er acht van deze dieren bij elkaar in een roedel. In Friesland werd vorige week overigens waarschijnlijk ook een exemplaar waargenomen.

De wolf blijft daarmee een grote kopzorg voor de noordelijke houders van kleinvee. In Friesland is het nu al zo ver dat vijf boeren inmiddels pleiten voor een wolfwerend hek om hun provincie. Een ingrijpende maatregel, die direct leidt tot de nodige sceptische reacties. Niet haalbaar, onbetaalbaar en ecologisch onwenselijk, terwijl bestuurders en ecologen ook de effectiviteit in twijfel trekken .

Toch is het plan een overduidelijk signaal van de toenemende ongerustheid onder met name schapenhouders. Ze vinden het ondoenlijk om al hun vee te beschermen met eigen (vaak tijdelijke) wolfwerende rasters. Ook dat is een dure oplossing, niet alleen in materiaal, maar zeker ook in arbeid. Dat laatste komt helemaal voor eigen rekening. Dan maar een collectief raster aan de provinciegrens.

Aan de andere kant, in Drenthe, is deze zomer een officiële wolvengebiedscommissie aan de slag gegaan. En ook daar leidt de komst van het roofdier tot onvrede, net als de respons van de overheid.

Leden van de commissie uitten onlangs openlijk kritiek op het preventieplan van Drenthe. Twee leden van een provinciale klankbordgroep rond de wolf stapten op. Vooral de beperking van het gebied waar boeren subsidie kunnen krijgen voor het nemen van preventieve maatregelen valt verkeerd. De hele provincie is volgens hen een potentiële wolvencorridor, maar de boeren die bijvoorbeeld in Oost-Drenthe schapen houden, vallen buiten de susbsidiepot.

Provincie Drenthe kwam deze week deels tegemoet aan de aanbevelingen van de gebiedscommissie en kondigde een verruiming van de regeling aan. Maar de kritiek zit dieper. Noordelijke schapenhouders zien zich geconfronteerd met een reactieve overheid, terwijl zij zelf het liefst proactief handelen zien. Het steekt hen dat bestuurders achter de feiten blijven aanlopen, zodat iedere zwerfwolf opnieuw veel schade kan aanrichten.

'Het zijn boekhouders. Ze tellen waarnemingen en zetten dan een lijntje op de kaart', stelt een gebiedscomissielid mismoedig vast. Maar alleen kunnen de schapenhouders het niet. Voor effectieve maatregelen hebben ze diezelfde overheid wel nodig.