Iris Huisman: 'Bedrijf met meer takken heeft meer toekomst'

Aan tafel is ook Britt (17) aangeschoven. Iris en haar jongere zus, die in het eerste jaar zit van de opleiding Dier- en veehouderij aan het Nordwin College in Leeuwarden, werken veel samen op het Noord-Hollandse bedrijf dat 140 koeien telt. Ze verzorgen de kalveren, halen de koeien op uit het weiland, schudden, rijden mest uit en maken schoon. Niet alleen de melkrobots, maar ook de vieze laarzen van hun vader, lachen ze.

Iedere zaterdag pakken de zussen de hogedrukspuit om de melkrobot schoon te maken. 'Als wij dat niet doen, gebeurt het niet', stelt Iris onomwonden vast. 'Waar mijn vader vooral kijkt naar de efficiëntie van zo'n melkrobot, vinden wij het ook belangrijk dat het netjes is. Soms hebben we net alles schoongemaakt en dan loopt mijn vader er zo weer met zijn strontlaarzen doorheen.'

Vrouwen hebben meer geduld

Waar vrouwen ook beter in zijn dan mannen? Ze hebben meer geduld, klinkt het in koor. En dat komt zeker bij het verzorgen van de dieren goed van pas, geeft Iris aan. 'Wij hebben net even wat meer geduld bij zieke kalveren. Als een kalf niet wil drinken en mijn vader een sonde pakt, studderen we toch door met het kalf, zodat het ook het laatste beetje melk drinkt. En een koe die net heeft gekalfd voorzien wij van een thermodeken.'

Mannen zijn weer fysiek sterker dan vrouwen, ervaart Iris. 'Mijn vader kan in zijn eentje een hek tillen. Dat moeten wij samen doen. En ook bij de geboorte van een kalf, tijdens het trekken, vraag ik nog weleens of mijn vader het laatste kan doen. Dat is soms zo zwaar.'

Nieuwtjes uit de polder

Iris rondde vorig jaar de opleiding Dier- en veehouderij af aan het Van Hall Instituut in Leeuwarden. Ze werkt drie dagen per week bij CAV Agrotheek in Wieringerwerf als teeltadviseur voor de veehouderij en akkerbouw en melkt vier middagen in de week bij andere boeren. Om ervaring op te doen. 'En ik hoor nieuwtjes uit de polder die ik thuis weer kan vertellen', glimlacht ze.

Haar vriend Kay kent ze van de hbo-opleiding. Hij werkt bij een tulpenteler en melkt ook. Samen gingen ze vorig jaar een half jaar naar Nieuw-Zeeland om op een melkveehouderij en tulpenbedrijf te werken en rond te reizen. Dat ze nu ook enige ervaring in de tulpenteelt heeft, vindt Iris een meerwaarde. 'Nu kan ik met mijn vriend meepraten over bijvoorbeeld virussen in tulpen. Dat we eenzelfde kennisniveau hebben, vinden we belangrijk in de gesprekken. Dat is heel anders dan bij mijn ouders. Wanneer mijn vader iets over het voerrantsoen vertelt, heeft mijn moeder geen flauw idee waar het over gaat.'

Moeder wordt zorgboerin

De moeder van Iris heeft plannen voor een nieuwe tak bij het melkveehouderijbedrijf. Zij gaat per 1 januari oudere mensen opvangen. 'Mijn moeder heeft altijd in de zorg gewerkt. Maar ze heeft steeds minder tijd om leuke activiteiten te doen met de cliënten, zoals puzzelen. Ze ziet mensen hierdoor vereenzamen. Bij ons thuis wil ze met de mensen lekker gaan koken en bijvoorbeeld bij de lammetjes kijken', licht ze toe.

Ze juicht het initiatief van haar moeder toe. 'Het is goed om aan risicospreiding te doen. Een bedrijf met meerdere takken heeft meer toekomstmogelijkheden.' In hun nieuwe verbrede bedrijf moet de burger ook zeker een plek krijgen, vindt Iris. Naar de versterking van de boer-burgerverbinding deed ze tijdens haar opleiding al onderzoek door de haalbaarheid van een camping te berekenen. 'Ik werd getriggerd door een docent die zei dat hij 100 procent zeker wist dat een kwart van ons geen boerenbedrijf meer zou kunnen runnen vanwege de sores in de sector.'

Een agrarisch bedrijf heeft volgens Iris meer kansen om te overleven als de burger er meer bij wordt betrokken. Ze beheert met veel enthousiasme het Instagram-account boeren-be-leven. Via dit socialemediakanaal informeert ze over het strodekken op tulpenland, het rantsoen dat de koeien krijgen op stal en hoe iemand kan zien wanneer de schapen zijn gedekt door de ram. 'Burgers zijn zo onwetend. Wij kunnen als boeren nog veel meer werken aan een goed imago van de sector. Dat is heel belangrijk voor de toekomst van de melkveehouderij.'