Vleesconsumptie vraagt eerlijke discussie

'Stop met het eten van vlees en je verbetert de wereld' is een uitspraak die ik helaas vaak tegenkom in verschillende discussies over onderwerpen als klimaat, maar ook stikstof. Hierbij wordt altijd de impact genoemd die de productie van dierlijke eiwitten en in het bijzonder vlees op het milieu hebben.

Om het verhaal kracht bij te zetten, wordt ook nog even gemeld wat er aan grondstoffen voor de productie wordt gebruikt. Dit leidt ertoe dat de vleestaks weer op de agenda staat. Wat mij betreft is het prima om hier een discussie over te voeren, maar deze moet wel eerlijk zijn.

Impact op milieu

In deze discussie wordt vaak alleen naar de consumptie van vlees gekeken. Het alternatief wordt vergeten, terwijl ook deze producten grondstoffen kosten en vaak een grote impact op het milieu hebben. Sterker nog: als we die al meetellen, komt vlees een stuk minder slecht of zelfs beter naar voren.

Hetzelfde geldt min of meer als we kijken naar de hoeveelheid water die wordt gebruikt om vlees te produceren. Door dit uit te drukken in liters, doet de 'macht van het getal' zijn werk. Hierbij wordt stelselmatig vergeten dat het overgrote deel water uit de lucht valt. Daarnaast kost een alternatief veel en soms zelfs nog meer water.

Aminozuren

De behoefte aan nutriënten die de mens nodig heeft om goed te functioneren, moeten we niet vergeten. Een tijd terug las ik een artikel waarin dit onderwerp centraal stond. Er werd stilgestaan bij het feit dat de mens niet zozeer behoefte heeft aan bepaalde eiwitten, maar juist aan de onderdelen van de eiwitten: de aminozuren.

Wanneer je naar dat niveau gaat kijken, kun je stellen dat je gaat kijken naar een efficiënt voedingspatroon, waarbij je met zo min mogelijk eiwit toch volstaat in de behoefte aan de benodigde aminozuren. Hieruit kwam naar voren dat producten als vlees en zuivel relatief goed aansluiten bij de aminozuurbehoefte van mensen.

Plantaardige alternatieven

Dit in tegenstelling tot plantaardige alternatieven, waarbij de verhouding tussen de behoefte en consumptie van aminozuren verder uit balans ligt. Dit zou betekenen dat met een beperktere inname van dierlijk eiwit je sneller aan de aminozuurbehoefte kunt voldoen dan met plantaardige alternatieven, waarvan je er dus meer nodig hebt.

Als laatste punt vergeten we vaak dat alternatieven voor vlees meestal elders op de wereld worden geproduceerd. Vaak zijn dit gebieden waar de behoefte aan gezond voedsel groter is dan het aanbod.

Ethisch oogpunt

Het is de vraag of het vanuit ethisch oogpunt juist is om onze eiwitbehoefte in te vullen met producten die in die gebieden kunnen dienen als voedselbron. Doordat wij deze producten opkopen, zijn ze onbetaalbaar geworden voor de lokale bevolking. Om over het transport daarvan nog maar te zwijgen.

Kortom: de discussie over het consumeren van vlees mag best worden gevoerd, maar dan moet dat wel op een eerlijke manier en met de juiste feiten gebeuren. Ook moeten we daarbij de alternatieven en beschikbaarheid daarvan meenemen en het geheel bekijken in het bredere plaatje.

Plastictaks

Het zou mij dan niet verbazen dat we tot de conclusie komen dat het eten van vlees in Nederland misschien beter is voor de wereld dan het ophalen van overzeese alternatieven. Misschien kantelt de discussie dan wel van een mogelijke vleestaks naar een plastictaks voor allerlei wegwerpgoederen die we invliegen vanuit Azië.