Grotere plantdichtheid beperkt onkruiddruk suikerbieten

Proeftuin Zwaagdijk heeft op een demoperceel bij Loonbedrijf Sturm-Jacobs in het Noord-Hollandse Wieringerwerf een proef aangelegd met vier verschillende zaaidichtheden, oplopend van ruim 80.000 planten tot meer dan 140.000 planten. Onderzoeker Henk de Vries gaf daar vorige week een toelichting tijdens een Akkerbouw Innovatiedag.

Als rijafstanden gebruikte De Vries bij inzaai de standaard 50 centimeter en daarnaast 45 en 37,5 centimeter. Hij zegt hierover dat het niet lukte om de zaaielementen op de zaaimachine nog dichter bij elkaar te zetten. Op de rij varieerde hij de zaaiafstand van 24,5 centimeter tot 16,5 centimeter op z'n krapst.

Vierjarig project

De demo is onderdeel van de PPS 'Duurzame beheersing van onkruiden'. Onder auspiciën van BO Akkerbouw voert Proeftuin Zwaagdijk dit vierjarig project uit in verschillende gewassen. 'Het doel is teeltsystemen ontwikkelen die minder afhankelijk zijn van chemische onkruidbestrijding', zegt De Vries.

Het idee achter de grotere zaaidichtheden is om de bodem sneller te bedekken, zodat bietentelers eerder kunnen stoppen met onkruidbestrijding.

Twee bespuitingen

'In de objecten op het demoveld hebben we dit seizoen twee keer een bespuiting uitgevoerd. We zien overal nu wel dat de bestrijding onvoldoende is geweest, maar ook dat het object met de meeste planten per hectare nu het beste resultaat laat zien voor wat betreft de beheersing van de onkruiden.'

Na de oogst moet blijken of bij de grotere zaaidichtheden eenzelfde of betere suikeropbrengst wordt behaald in vergelijking met de standaard zaaiafstand van 50 bij 19 centimeter (95.000 planten).

Flinke klus

'Vorig jaar hebben we in een eerste kleine test opbrengsten van 45 en 50 centimeter rijafstand met elkaar vergeleken en daaruit bleek weinig verschil. Het wordt in deze nieuwe proef in elk geval een flinke klus om de suikerbieten die op een rijbreedte van 37,5 centimeter staan, goed uit de grond te krijgen', zegt De Vries alvast vooruitlopend op de oogst komend najaar.

Naast de zaaidichtheden heeft Proeftuin Zwaagdijk dit jaar op een deel van het proefperceel geëxperimenteerd met cameragestuurd schoffelen en rijenspuiten en met het afdekken van de bodem. In de demoproef met bodembedekking is gewerkt met compost en papiercellulose.

Eerste bevindingen

De Vries over de eerste bevindingen: 'We hebben deze materialen aangebracht na het zaaien en voor opkomst. Tot dusver is niet echt sprake van een geslaagd experiment. De bietenplanten zijn wel goed opgekomen, maar dat geldt ook voor het onkruid.'

Positiever is de onderzoeker over de combinatie met drie keer spuiten op de bietenrijen en tussendoor drie keer schoffelen. 'We hebben met de schoffel door het perceel gereden tot de rijen zo dicht stonden dat het niet meer mogelijk was. Hierover zijn we redelijk tevreden. Het rijenspuiten had wat scherper gemoeten gezien de onkruiddruk die nu toch zwaarder is dan wenselijk in de praktijk.'

In het vervolg van het onderzoeksproject gaat Proeftuin Zwaagdijk de komende jaren meer verschillende schoffelmachines uitproberen. Ook hoopt De Vries dat hij de mogelijkheid krijgt om in demo-objecten de werking van een onkruidrobot te kunnen testen.

Behoorlijke uitdaging

De Vries concludeert op basis van zijn ervaringen in het lopende onderzoek tot dusver dat minder chemie voor een effectieve onkruidbestrijding in suikerbieten een behoorlijke uitdaging is.

'In dit onderzoek anticiperen we er enerzijds op dat specifieke onkruidmiddelen de komende jaren kunnen verdwijnen. Anderzijds willen we laten zien dat het mogelijk is om bieten te telen in systemen waarin onkruiden efficiënter kunnen worden beheerst. Wellicht draagt de proef daardoor bij aan het behoud van cruciale middelen voor toepassing in de praktijk.'