Zet boeren niet in de uitverkoop

Tijdens deze zonnige lentedagen is het druk op de wegen rondom onze boerderij in Oxe. Druk met wandelaars, fietsers, skeeleraars en automobilisten. Logisch natuurlijk dat je na een tijd binnen even de frisse lucht in wilt en probeert de narigheid van nu te vergeten.

Normaal zouden deze mensen massaal naar de terrassen trekken om te genieten van de eerste echte zon en een koel drankje. Helaas is dit door de coronacrisis even niet mogelijk. Een ramp voor de horecaondernemers.

Positieve kant

Ik probeer er de positieve kant van te bekijken. Des te meer mensen zien nu hoe rijk het buitengebied van Deventer is. De weilanden met grazende koeien, de bossen, vogels, hazen en reeën. Het typische coulisselandschap zoals wij dat hier kennen. Naast de zorgen over het coronacrisis die iedereen nu ervaart, heb ik mijn zorgen over het voortbestaan van het landschap.

In het najaar van 2019 gingen wij boeren de straat op om te laten horen dat wij vrezen voor ons voortbestaan door nieuwe stikstofregels. En nog steeds vrezen wij daarvoor omdat de stikstofregels erdoorheen worden gedrukt in Den Haag, ondanks dat een crisis aan de gang is. Zelfs maatregelen om de stikstofuitstoot op boerderijen te beperken, aangedragen door het Landbouw Collectief, werden niet gehoord.

Logistiek Park Moerdijk

Onlangs werden die zorgen versterkt door de actie van provincie Noord-Brabant. Zij kocht boerderijen voor de ontwikkeling van Logistiek Park Moerdijk. Vruchtbare landbouwgrond voor beton en verkeer. Dit extern salderen betekent dus dat de industrie boerderijen kan opkopen om zelf te groeien.

Wij jonge boeren kunnen niet op tegen deze kapitaalkrachtige bedrijven. In de primaire sector werken we met kleine marges. Voldoende om gelukkig van te leven en ons bedrijf mee te ontwikkelen, maar onvoldoende om met de grote industrie te concurreren.

Veranderende vraag

Onze werkwijze is juist hard nodig in deze veranderende maatschappij met een veranderende vraag. Wij jonge boeren willen graag aan die vraag voldoen.

Een feit is dat er steeds minder jongeren zijn die het zien zitten om het boerenbedrijf van hun ouders over te nemen. Maar door het verwijderen van het hek om onze sector door middel van het extern salderen, vrees ik een nog grotere teruggang van het aantal boerderijen in onze provincie. Met deze teruggang verliezen wij ook ons landschap.

Want waar zien we dan nog koeien in de wei? Wie onderhoudt de houtwallen, bossen en velden? En wat gebeurt er met deze vruchtbare gronden? Ruilen we deze in voor zonneparken waar geen weidevogel kan landen of komt er industrie voor in de plek? Wat doet dit met de leefbaarheid van ons buitengebied en de dorpen?

Toekomst

Ik hoop dat onze provincie het 'cowboygedrag' van Noord-Brabant niet gaat nadoen, zuinig is op haar landschap en de boeren niet in de uitverkoop doet, maar een toekomst geeft. Ik hoop dat het nog lang druk zal blijven op onze buitenwegen met fietsers en wandelaars.

Daarom blijf ik pleiten voor het hek om onze sector en ik hoop u ook. Geniet van wat het landschap ons te bieden heeft en de kleine dingen. Dat doe ik ook elke ochtend als onze koeien de wei in rennen. Vooral nu we het allemaal zo hard nodig hebben.

Christian Muilerman
boer in Oxe en voorzitter van het OAJK