Recensie: 'Terug naar de natuur' voor sterkere band met boer

Dit boek is niet bedoeld om mensen de les te lezen, schrijft Van Noord. 'Ik wilde vooral mijn eigen inzichten delen. Mijn generatie is op zoek naar zingeving en spiritualiteit. Er ontbreekt iets aan ons leven, omdat we zo opgaan in het leven in binnenruimtes en op onze schermen. Daardoor raken we de connectie met de planten, dieren en mensen om ons heen steeds meer kwijt.'

Het verlangen om boerin te worden stak rond haar dertigste de kop op. Ze besluit de stoute klompen aan te trekken en zelf een tijd te gaan boeren als hulpkracht in Italië en Nieuw-Zeeland. Het kleinste bedrijf waar ze werkte had twintig schapen, een koe en een paard. Het grootste besloeg ruim 2.900 hectare en had naast vijfduizend schapen ook zevenhonderd vleesrunderen en zeventig edelherten.

Het schokte Van Noord te beseffen hoe ver mensen verwijderd zijn geraakt van de voedselbronnen en hoe verstrekkend de gevolgen daarvan zijn. Niet alleen voor de eigen gezondheid, maar ook voor die van de natuur. Inmiddels is ze permanent gezwicht voor het Italiaanse platteland. Halfjaarlijks dan. De andere helft van het jaar verblijft ze het liefst in haar stacaravan op het Overijsselse platteland.

Tussen het parttime boeren door schreef Van Noord dit boek. Waarin ze vleesconsumptie en de dood an sich niet schuwt. 'Ik zie niet in waarom het zelf doden van wild zieliger is dan in de supermarkt een biefstuk in je mandje gooien.' Dat is ook de reden waarom ze op een zeker moment zelf wilde leren jagen.

In 'Terug naar de natuur' onderzoekt de schrijver op boeiende wijze de wisselwerking tussen mens en natuur aan de hand van veel uiteenlopende bronnen. Ze doet driftig haar best een allesomvattend beeld te schetsen dat vele eeuwen en culturen omvat. En ze poogt daarbij alle grote fooduitdagingen waar wij als mensheid voor staan aan te stippen. Hiervoor haalt ze legio geschiedkundige feiten van stal en strooit met citaten van grote en kleine denkers.

Het gevaar bij zo'n zelfopgelegd 'totaalconcept' is dat het dreigt te kapseizen in de veelheid aan onderwerpen. De elf pagina's aan annotaties achterin doen daarvoor vrezen. Toch weet Van Noord haar – inmiddels vierde – boek goed op koers te houden. Dit doet ze door deelonderwerpen op tijd af te kappen, te voorzien van mooie persoonlijke ervaringen en treffende inkijkjes bij boeren in binnen- en buitenland.

Ook richt ze zich daarbij specifiek op Nederland; het landschap, de invloed van politiek en subsidies. Wie van deze complexe materie smakelijke chocola voor een breed publiek weet maken, is goed bezig.