Goed verhaal of gele hesjes?

Tot zover is het duidelijk. Als het gaat om aandacht trekken voor bovenstaand onrecht, is de actie geslaagd. Chapeau voor de actieleiders. Die verdienen sowieso een groot compliment, omdat ze zich nu uit de naad werken om een en ander georganiseerd te krijgen.

Maar toch… Ergens knaagt het. Wat is ons verhaal? Blijft het bij roepen dat we het zat zijn, dan zijn we als de gele hesjes. Er wordt met (leed)vermaak naar gekeken en mensen gaan over tot de orde van de dag.

Een goed verhaal vertellen is lastig. Dat weet D66-Kamerlid Tjeerd de Groot intussen ook. Hij dacht snel te scoren met de roep om halvering van de veestapel. De journalisten prikten er met heldere vragen snel doorheen. Zijn cijfers kloppen niet en de onderbouwing rammelt.

Dat gaat met deze actie ook gebeuren. Welk verhaal wil je vertellen? Alleen maar dat we het zo moeilijk hebben en het zat zijn, is een beetje sneu. Dat geldt namelijk ook voor de zorg, voor de leerkrachten et cetera.

Als ik dan kijk naar discussies die de afgelopen tijd zijn gevoerd op bijvoorbeeld Prikkebord, Twitter en andere forums, word ik niet positief. We zijn de hele tijd vooral onderling aan het vechten. Bestuurders worden weggezet als slaapkoppen, anticipeerders et cetera. LTO moet worden opgeheven, FrieslandCampina heult met de vijand en ga zo maar door. En dan bij deze actie roepen om gezamenlijk optrekken?

We hebben als sector een goed verhaal. We doen het goed op het gebied van stikstof, fosfaat, CO2, dierenwelzijn en ga zo maar door. Toch krijgen we dit verhaal niet verkocht. Het komt niet over het voetlicht. Dat mogen we onszelf aantrekken.

Een actie kan helpen om zaken op de agenda te zetten. We hebben al veel gedaan, maar er ligt ook nog een immense opgave voor ons. De landbouw kan niet alleen alle milieu- en klimaatproblemen oplossen. Daarvoor en daaraan moet iedereen bijdragen.

De vraag is niet: goed verhaal of gele hesjes? De vraag is: wat draagt u bij aan oplossingen?