Veel stemmen, veel werk

Column Algemeen Annie Schreijer-Pierik 02 jul 2019 om 09:12uur

Op de boer en in de kerk is altijd werk, luidt een oud gezegde. Dat geldt ook voor volksvertegenwoordigers wie de land- en tuinbouw aan het hart gaat.

Op 23 mei mocht ik van u maar liefst 113.914 voorkeurstemmen ontvangen. Ten minste, want her en der bleken mijn voorkeurstemmen niet bij mij beland. Na de uitslagen had dankbaarheid bij mij de overhand, voor opnieuw dit grote vertrouwen van zo veel kiezers. Ik beschouw dit mandaat als een opdracht.

Temeer na 29 mei, toen de Raad van State tot veler verbazing gehakt maakte van het Programma Aanpak Stikstof (PAS). Honderden projecten, niet alleen agrarische, liggen plots stil en weidegang staat onder druk.

In mijn rapport 'Land in de knel' uit 2015 waarschuwde ik hier al voor. Nederland heeft zelf 163 complex begrensde, versnipperde Natura 2000-gebieden aangewezen en zich daarbinnen Europeesrechtelijk tot immense herstel- en behoudopgaven voor zeer stikstofgevoelige doelsoorten flora en fauna verplicht. Decennialang heb ik als Statenlid en Kamerlid nooit op natuur bezuinigd, maar vanaf het begin gewaarschuwd voor de gevolgen van Natura 2000.

Decennialang heb ik als Statenlid en Kamerlid nooit op natuur bezuinigd, maar vanaf het begin gewaarschuwd voor de gevolgen van Natura 2000

Annie Schreijer-Pierik, lid van het Europees Parlement voor het CDA

De EU-Habitatrichtlijn en de Wet natuurbescherming gaan uit van verouderde aannames, zijn juridisch star en leggen een omgekeerde bewijslast op, zo waarschuwde ik in Brussel en Nederland. Er geldt namelijk een omgekeerde bewijslast. Voor elk nieuwe activiteit moet je binnen een passende beoordeling de eigen 'stikstofneerslagonschuld' vooraf aantonen. Juist daar wringt het 'm, oordeelden het EU-Hof van Justitie en de Raad van State.

Met mijn oproep in 2015 werd door het toenmalig PvdA-VVD-kabinet niets gedaan, hoewel juist op dat moment in Brussel de EU-natuurwetgeving, die Habitatrichtlijn, werd geëvalueerd met het oog op mogelijke herziening.

Waarom heeft de Europese Commissie Nederland niet tijdig gewaarschuwd voor de onhoudbaarheid van het PAS? Wellicht omdat andere lidstaten zichzelf nog niet zo op slot hebben gezet voor natuur? Waarom werden in ons land adviezen van juristen in de wind geslagen?

Vragen blijven, maar oplossingen zijn nu geboden. Daarvoor ga ik in Brussel aan het werk. Het nieuwe Gemeenschappelijk Landbouwbeleid na 2020, de onderhandelingen over de vrijhandelsovereenkomst met Zuid-Amerika (Mercosur).

Laten we zorgen dat we als land over vijf jaar niet nogmaals met de mond vol tanden staan.