Kaasschaamte

De strekking van het artikel: veeteelt is verantwoordelijk voor 14,5 procent van de door de mens veroorzaakte broeikasgassen. Voor 1 kilo kaas is 10 liter melk nodig, wat neerkomt op de dagproductie van vier koeien voor een heel wiel. Koeien zijn de 'Hummers onder de landbouwdieren' omdat ze via boeren, scheten en mest veel methaan produceren. Als we dus stoppen met kaas eten – of kweekkaas in een lab gaan maken – is er minder uitstoot en is ons geweten weer een stukje schoner. Kunnen we weer een stukje verder vliegen.

Stom, die focus op de koe als boosdoener. De uitstoot van methaan is inderdaad te groot, maar als gas heeft het in principe een gesloten kringloop: ontstaan in de pens van de koe blijft het tien jaar in de atmosfeer, verbrandt en wordt CO2 en water. Dit wordt opgenomen door gras en dus weer opgegeten door de koe.

Pas sinds de industriële revolutie is de hoeveelheid uitstoot enorm toegenomen: door het gebruik van fossiele brandstoffen kwam alle opgeslagen koolstof versneld vrij. Oeps. En al is de snelste manier om dit te herstellen het slachten van de koeien, een schakel uit de kringloop halen is niet direct een goed idee.

Terug naar de kaas: na alle discussies rondom vlees en melk is nu blijkbaar ons gele goud aan de beurt. En natuurlijk is er alweer een restaurantje dat de nepvariant serveert: 'kaas' gemaakt van cashewnoten en amandelen. Maar wacht even: dat zijn toch die noten uit India, Vietnam, Californië en Australië? Daar waar waterschaarste heerst en de notenteelt om eindeloze irrigatie vraagt? Ik kan me vergissen, maar de milieu-impact van zo'n nepkaasplankje kan niet veel minder zijn.

Hoe dan ook, in onze boerderijwinkel ging de eerste graskaas deze week over de toonbank. Als warme broodjes. En zónder kaasschaamte.