GroenLinks wil hoger waterpeil veengebied

Dat is in de kern het plan dat Tweede Kamerlid Laura Bromet maandag heeft gepresenteerd. Ook moet er een Veencommissaris worden benoemd om het veenprobleem aan te pakken en met alle stakeholders in gesprek te gaan.

Het kabinet wil de uitstoot van CO2 door Nederland reduceren. In 2030 moet dit 49 procent lager zijn ten opzichte van 1990. De uitstoot van het veen vormt 14 procent van de totale opgave. Veengrond is vochtig. In veenpolders wordt de grondwaterstand verlaagd om de bodem werkbaar te maken voor boeren. Daardoor droogt het veen uit en komt er per jaar 7 miljoen ton CO2 vrij.

Lagere opbrengsten

Bromet denkt dat het verhogen van de waterstand een goede oplossing is om de CO2-uitstoot in veenweide te verlagen. GroenLinks erkent wel dat een hoger grondwaterpeil voor lagere opbrengsten zorgt bij de boer. 'Daarom moeten er nieuwe verdienmodellen komen. Door onderzoek te doen naar de teelt van andere gewassen of door boeren in te zetten als natuurbeheerder', meldt de partij.

Een hoge grondwaterstand levert nog twee voordelen op, benadrukt GroenLinks. Het verbetert de leefomgeving voor weidevogels als de grutto en de kievit. Ook gaat het aantal beesten en planten omhoog. Daarnaast hebben Nederlandse steden door het lage grondwater te maken met verzakkende huizen en straten. Door de grondwaterstand te verhogen, nemen de verzakkingen af.

Goedkope manier

CO2-uitstoot uit het veen terugdringen, is een goedkope manier om uitstoot van broeikasgassen aan te pakken. De prijs wordt nu berekend op 35 tot 40 euro per gereduceerde ton CO2 uit veen. Ter vergelijking: de opslag van CO2 in de grond kost 70-120 euro per ton.

'Niets doen pakt bovendien duurder uit', vindt GroenLinks. 'Er zijn honderden miljoenen euro's extra nodig voor waterbeheer en bovendien becijferde PBL dat de lage waterstand zorgt voor 22 miljard euro aan kosten aan funderingen.'

Initiatiefnota

Bromet heeft haar plan ingediend als initiatiefnota, waar burgers op kunnen reageren. In een initiatiefnota kan een Tweede Kamerlid een bepaalde beleidskwestie aan de orde stellen en daarover voorstellen doen. De regering komt in de regel met een reactie. De nota wordt vervolgens besproken door de Tweede Kamer of door de betreffende Kamercommissie.