Wat moet een Rus daarmee?

Sinds een jaar deelde ik wat kiekjes van mijn leven op dit sociale medium. Fotootjes met daarop mijn kinderen, mijn lief en onze boerderij. Het aantal volgers groeide gestaag. Wat moet een Rus daarmee?

Het voelt als een inbraak. Maar terugdeinzen wil ik niet.

Ook voor de boerderij was ik pas een account begonnen. Enerzijds omdat je mee moet met de tijd. Facebook raakt wat uit de gratie. Anderzijds omdat ik genoot van de mooie plaatjes die overal op het erf te maken zijn.

Fotografie laat je anders naar je omgeving kijken. Een bloem wordt ineens een artistiek object. Varkentjes rollend in de modder, versgebakken brood, kleurend bos in herfstlicht. En met het juiste filter creëer je romantiek, nostalgie, idylle. Een stukje kunst dat je wilt delen.

Altijd op zoek naar het perfecte plaatje: het is verslavend. Je hersenen beginnen in beelden te denken en de valkuil is dat je niet langer fotografeert wat opvalt, maar wat je zelf in scène zet. Dat is natuurlijk de meest gehoorde kritiek op Instagram – en eerder op Facebook: je ziet een sprookjeswereld.

Reclame voor jezelf, voor je bedrijf. Geen dure advertenties in allerlei krantjes meer: op Instagram verkoop je jezelf. Maar vanaf nul een groot netwerk opbouwen kost tijd. Daarom is het zo jammer dat ik door die Rus weer opnieuw moet beginnen. Eikel.

Maar eigenlijk ben ik ook naïef. De ideale wereld waarin ik door Instagram begon te geloven, bestaat namelijk niet. Niet iedereen is lief, niet alles is onschuldig.

Onnozel – en laks – als ik ben, heb ik al jaren hetzelfde wachtwoord. En ook nog eens voor meerdere accounts. Als de sleutel in de klomp naast je voordeur: welkom allemaal.

In de herkansing nu. #nieuwaccount #nieuwefotos #beterbeveiligd #geenruskanermeerin #hoopik #enandersstuurikministerbijleveldophemaf #kijkmaaruit #yolo #joe