LTO kritisch over provinciaal wolvenplan

Sinds de komst van de wolf naar Nederland dringt de vakgroep LTO Schapenhouderij aan op een gesprek met de provincies. Die zijn verantwoordelijk voor het natuurbeleid en dus voor maatregelen om de komst van de wolf in goede banen te leiden.

• Lees ook: Mogelijk wolvenkoppel op de Veluwe

De vakgroep heeft de verschillende partijen in het wolvendebat opgezocht en actief deelgenomen aan bijeenkomsten van stakeholders. Helaas zijn deze inspanningen niet terug te vinden in het concept wolvenplan 2.0 dat wordt voorbereid door het IPO, stelt vakgroepvoorzitter Saskia Duives vast.

Ze wijst er op dat de komst van de wolven niet alleen gevolgen heeft voor de schapenhouderij. Ook de houders van vleesvee, paarden en eigenaren van recreatiebedrijven zullen ermee te maken krijgen. De vakgroep Schapenhouderij heeft daarom de gesprekken gevoerd namens meerdere sectoren binnen de landbouw.

Te weinig verbeteringen

LTO betreurt het dat ze niet mee heeft kunnen meeschrijven aan het wolvenplan 2.0. ‘Doordat we steeds zijdelings betrokken zijn, zien we te weinig van de door ons aangedragen verbeteringen terug in het concept. Een aantal belangrijke vragen blijft onbeantwoord’, aldus Duives.

Inmiddels heeft op initiatief van LTO een gesprek plaatsgevonden met de Gelderse gedeputeerde en verantwoordelijk IPO-bestuurder Peter Drenth. Afgesproken is dat het wolvenplan 2.0 zal worden aangeboden aan de IPO-vergadering vergezeld van een gespreksverslag met daarin de opmerkingen en vragen van LTO.

Het wolvenplan 2.0 geeft aan dat als zich een roedel wolven vestigt in Nederland, een regionale commissie gevormd gaat worden die eventuele knelpunten oplost. Dat vindt LTO een goede zaak, waarbij het wel belangrijk is dat LTO-leden in het betrokken gebied voldoende vertegenwoordigd zijn in die commissie vertegenwoordigd.

Het concept wolvenplan 2.0 geeft onvoldoende handen en voeten aan de positie van natuurbegrazers in gebieden waar de wolf actief is. Hierdoor vormt het plan een risico voor de toekomstige inzet van schaapskuddes die van wezenlijk belang zijn voor natuurbeheer, aldus LTO.

Het plan maakt onderscheid tussen hobbyhouders en professionele houders, maar niet duidelijk is waar de grens ligt. Omdat volgens het plan hobbyhouders niet en professionele schapenhouders wel in aanmerking komen voor vergoeding van preventieve kosten, wil LTO weten waar de grens ligt. Daarnaast dringt LTO aan op landelijke afspraken over de kosten van preventieve maatregelen in plaats van provinciale afspraken die onderling kunnen verschillen.

Zwervende wolven

Grootste zorg is wat LTO betreft niet een roedel wolven die zich definitief in een gebied vestigt en daar met voldoende natuurlijk voedsel in relatieve rust leeft, maar het fenomeen zwervende wolven. Iedere roedel leidt tot zwervende wolven die makkelijk 50 tot 70 km per dag kunnen overbruggen. Daardoor is niet te voorspellen, waar een zwervende wolf zal toeslaan.

Zwervende wolven zullen ook eerder afwijken van hun natuurlijke gedrag. Het plan geeft onvoldoende antwoord op de vraag wanneer een wolf een gevaar vormt voor de veiligheid en ingrijpen daarom noodzakelijk is. LTO dringt aan op duidelijke handhavingskaders en een handelingsprotocol voor de provinciale overheden voor wolven met afwijkend gedrag.
LTO mist in het wolvenplan 2.0 nog steeds de mogelijkheid om ook de vervolgschade vergoed te krijgen. Op dit punt is onafhankelijk onderzoek nodig.

Op de Europese agenda

LTO roept de Nederlandse politiek op om de terugkeer van de wolf ook duidelijk op de Europese agenda te zetten. In de EU moet, ook in het belang van de wolf, de discussie gestart worden waar en in welke omvang een wolvenpopulatie in Europa veilig en toekomstbestendig is. ‘Je kunt je hierbij afvragen of Nederland als dichtbevolkt land een goede plek is voor de wolf’, aldus LTO-bestuurder Duives.