Nederlandse rattenvangers gaan de grens over

Dat hebben Waterschap Rijn en IJssel en Waterschap Rivierenland maandag afgesproken met de Duitse autoriteiten, Duitse jagersverenigingen en grondeigenaren. Beverratten brengen ernstige schade toe aan de oevers en dijken en vormen daarom een gevaar voor de veiligheid van de dijk. Ook boeren hebben last van de dieren, als ze met hun machines in ondergraven percelen wegzakken.

Vooral in de grensstreek groeit de populatie snel. In het proefproject gaat het om een stuk van circa 45 kilometer in het gebied van Kreis Borken, net over de grens tussen Haaksbergen en Winterswijk.

Vermeerderen

Maar liefst 95 procent van de beverrattenpopulatie in Nederland is te vinden langs de grens met Duitsland. Waterschappen in de grensstreek hebben daarom te maken met beverratten die de grens oversteken, de Nederlandse dijken en oevers onveilig maken - en zich heel snel vermeerderen.

Vooral op locaties waar de oevers in Nederland moeilijk bereikbaar zijn, bijvoorbeeld smalle beekjes, is het handiger om de beverratten aan de andere kant van de grens te vangen. Een beverrat kan zo'n 4 kuub grond verzetten.

Hein Pieper, dijkgraaf Waterschap Rijn en IJssel: 'Water en dijken houden niet op bij de grens. Een dijkdoorbraak aan de ene kant van de grens heeft ernstige gevolgen aan de andere kant van de grens. Daarom is grensoverschrijdende samenwerking noodzakelijk.'

Kennis uitwisselen

Doel van de pilot is om de beverrattenpopulatie te verminderen en onderling kennis uit te wisselen. De komende drie jaar krijgen de beverrattenvangers van de betrokken Duitse autoriteiten een vergunning om de beverratten op hun grondgebied te vangen. De beverrattenvangers hebben hiervoor een speciale cursus moeten volgen.

Aan deze pilot gingen bijna drie jaar van voorbereiding en gesprekken vooraf en moesten circa 73 Duitse jagersverenigingen, negentien jachtgenootschappen, vier overheden en vele grondeigenaren toestemming geven. Zo is afgesproken dat het alleen gaat om beverratten, dat de beverrattenvangers alleen op en om het water actief zijn en dat de bijvangst, zoals eenden, weer moet worden vrijgelaten. De vallen worden elektronisch gemonitord. De Nederlandse vangers krijgen een SMS-berichtje als er iets in de val zit.