Krimp veestapel verschuift het probleem

Vorige week kwam de Raad voor de leefomgeving en infrastructuur naar buiten met een advies aan de minister van Landbouw, Natuur en Voedselkwaliteit Carola Schouten. Het rapport 'Duurzaam en gezond, samen op weg naar een houdbaar voedselsysteem' geeft onder meer de aanbeveling om de Nederlandse veestapel flink in te krimpen in de komende jaren.

Dit zou volgens de Raad voor de leefomgeving en infrastructuur nodig zijn om de klimaatdoelstellingen te behalen die we in het Parijs-akkoord hebben afgesproken.

Wanneer je dit debat in een Europese context plaatst, ziet de Raad voor de leefomgeving en infrastructuur echter een belangrijk ding over het hoofd. Als je de Nederlandse veestapel laat inkrimpen, zal de veestapel in het buitenland groeien. De vraag naar dierlijke producten verandert immers niet.

Omdat de uitstoot van broeikasgassen geen lokale vervuiling veroorzaakt, maar bijdraagt aan een mondiaal probleem, maakt het geen bal uit waar de uitstoot in de wereld plaatsvindt. Met de inkrimping van de Nederlandse veestapel los je het probleem niet op, je verschuift het alleen. Sterker nog, het probleem maak je nog erger.

Wat veel mensen niet beseffen, is dat de Nederlandse veestapel een van de meest klimaatvriendelijke in Europa is, met de kleinste ecologische voetafdruk. Krimp je die in, dan zal door de groeiende veestapel elders de totale uitstoot van broeikasgassen juist toenemen. Daarbovenop zijn Nederlandse boeren gemotiveerd om nieuwe stappen te zetten om de uitstoot van broeikassen verder te verminderen of zelfs af te vangen.

Ik heb het dan bijvoorbeeld over het verhogen van het aandeel organische stof in de bodem, over het sluiten van kringlopen zodat minder kunstmest nodig is, maar ook over het investeren in hernieuwbare energie zoals zonne- en windenergie.
Ik vind het zo ontzettend jammer dat deze inzet niet wordt opgemerkt, net zomin als de lage ecologische voetafdruk van de Nederlandse veehouderij. Dit geeft een verkeerd beeld naar de buitenwereld. Het vergroot de polarisatie, terwijl juist samenwerking de sleutel is tot succes.

Ik kan me heel goed voorstellen dat boeren steeds meer het gevoel hebben dat hun inspanningen en investeringen voor een klimaatvriendelijkere bedrijfsvoering niet worden gewaardeerd. Kortom: dit advies van de Raad voor de leefomgeving en infrastructuur werkt demotiverend en bereikt juist het tegenovergestelde effect.