'Het gas wordt duur betaald'

De theaters zitten vol en iedereen is verbaasd dat dit toneelstuk op werkelijke feiten is gebaseerd. Scheurende muren die moesten worden gestut, huizen en schuren die in één jaar twintig jaar ouder werden.

Hoe heeft de Nederlandse overheid deze slachtoffers zo lang in de kou kunnen laten staan? Slachtoffers die dagelijks met stress naar bed gingen. Mensen die jarenlang vochten tegen de gevestigde orde en arrogante politici. Ze werden niet gehoord. De historie blijft zich herhalen.

Het tij keerde toen er in 2017 een landelijke verontwaardiging over de politici neerdaalde. Er kwamen uiteindelijk schadevergoedingen, maar die kwamen voor veel slachtoffers te laat. Hoe is het mogelijk dat mensen zelfs in de 21ste eeuw jarenlang niet serieus werden genomen?

De overheid is er om burgers te beschermen en te faciliteren. Daar betalen we met z'n allen belasting voor. Helaas kan die overheid soms ook optreden als een niet te bestrijden veelkoppig monster. De enige manier om die muur te slechten is door te blijven herhalen, zoveel mogelijk hulp van medestanders te organiseren en uiteraard vertrouwen te houden in een goede afloop. Die uiteindelijke goede afloop toonde een sterk staaltje Groningse onverzettelijkheid.

Het gedramatiseerde toneelstuk doet menig traantje wegpinken. Gas wordt in 2040 niet meer geproduceerd in Nederland, behalve het beschaafde en nuttige biogas. De ondergrond is tot rust gekomen. Groningen ligt inmiddels voor een groot gedeelte vol met zonnepanelen waar de schapen tussendoor grazen en langs de kust staan veel windmolens. De regio onderging een fenomenale energietransitie.

De Randstad is opnieuw blij met Groningen, met één verschil: het is nu wederzijds!