Knoloppervlakte bepalend voor prestatie poter

Het aantal kiemen en stengels die poters produceren zijn het beste te voorspellen op basis van de huidoppervlakte en het volume. Dit concludeert Kasper Schipper. Als student van Hogeschool Van Hall Larenstein voerde hij vorig jaar een afstudeeropdracht uit om te bepalen wat de invloed van de afmetingen van pootaardappelen is op de prestaties in de nateelt.

Schipper werkte in zijn opdracht met de rassen Bartina en Challenger en voerde zowel een kiemproef als een veldproef uit. Voorafgaand bracht hij de eigenschappen van het pootgoed volledig in kaart. Dat varieerde van gewicht, drogestofgehalte, lengte, breedte en hoogte, huidoppervlak, volume tot de vierkantsmaat.

Variatie enorm

In de kiemproef beoordeelde de student het aantal lange en korte kiemen. Op het veld bepaalde hij het aantal stengels, de knolzetting en het totaal geoogst gewicht per plant. 'Wat in elk geval blijkt uit de proeven met deze rassen is dat de variatie tussen de verschillende aardappelplanten enorm is', vertelt Schipper.

Bij het ras Bartina is volgens de student in elk geval duidelijk dat lange pootgoedknollen meer kiemen en ook meer stengels per plant produceren. Voor Challenger is dit effect minder vanwege de rondere knollen.

Een conclusie van Schipper is dat het voorspellen van opbrengsten moeilijk is bij pootgoedpartijen die op vierkantsmaat zijn gesorteerd. Dit geldt zeker als de spreiding 10 millimeter of groter is. Ook is er volgens hem nauwelijks een relatie tussen het drogestofgewicht van poters en de veldopbrengsten.

Prestatiecapaciteit

In zijn aanbevelingen stelt de inmiddels afgestudeerde student dat een nauwere maatsortering van pootgoed gewenst is. 'In navolging daarop kunnen we plantafstanden aanpassen aan de grootte van de poters.' Schipper adviseert de pootgoedbedrijven om pootgoedprijzen beter af te stemmen op de prestatiecapaciteit en pleit daarbij voor afrekening op basis van knolaantallen.