Mohamed, de Syrische veearts

Twee dagen later kwam hij weer, met een andere Syriër. Die tweede kwam een paar dagen later met een derde. Het bleek dat een dorp verderop tien Syrische families wonen en allemaal houden ze van melk.

De derde Syriër heette Mohamed. Hij was bijzonder geïnteresseerd in mijn koeien. Hij vertelde dat hij in Syrië veearts was geweest en in 2015 met zijn gezin naar Nederland was gevlucht. Sindsdien stuurt hij af en toe een appje met de tekst: 'Hello. Ik wil graag naar je komen om melk te helpen, mag dat?' Dan melkt hij een uurtje mee en geef ik hem wat melk.

Mohamed is een vriendelijke en ontwikkelde man. Ik mag hem graag. Hij heeft me nooit precies verteld waarom hij is gevlucht. In elk geval is het voor president Assad geweest. Zijn oudste zoon is twintig, dus in het jaar van het vluchten was hij achttien jaar.

Ik vermoed dat ze zijn gevlucht, omdat de zoon een oproep voor dienstplicht heeft gekregen. In dat geval is het ongelofelijk moedig van hem geweest om zijn zekerheid en zijn status te verlaten en te vluchten. De gewetensvraag is wat je zelf zou doen als je zoon een oproep kreeg om te vechten in het leger van Assad.

Een paar keer is Mohamed erbij geweest als de veearts of de klauwbekapper op ons bedrijf aan het werk was. Ik heb het idee dat hij op zo'n moment groeit. Dan is hij geen asielzoeker, maar een collega. Het is leuk om te zien waarin zijn routine verschilt van de Nederlandse veearts en waar de overeenkomsten zijn. Klauwbekappen deed hij in Syrië uit de losse hand, terwijl de boer de poot vasthield.

Mohamed heeft hoop dat hij zijn Syrische diploma om kan laten zetten naar een Nederlandse, waarschijnlijk tegen beter weten in. Ik wens hem zo toe dat hij ooit terug kan naar een veilig Syrië, met in zijn bagage een klauwbekapbox en een boel opgedane kennis. Voorlopig zie ik het daar niet van komen.