Statenleden zien wildschade met eigen ogen

In de loop van de jaren is de hoeveelheid wild flink toegenomen. Zowel edelherten, wilde zwijnen als dassen veroorzaken flinke schade in grasland, maisland en akkerbouwpercelen.

De statenleden werden bijgepraat op de boerderij van melkveehouder Jan Overeem in Ermelo. Hij vraagt zich af of, als de wildstand zich zo doorontwikkeld en er geen goede compensatie tegenover staat, het nog rendabel is om in het gebied te boeren.

Hij en melkveehoudster Eefje Meihuizen uit Leuvenum vertelden over de impact die wildschade heeft op hun bedrijf. Meihuizen ontving vorig jaar 19.000 euro aan schadevergoeding, maar denkt dat de daadwerkelijke schade wel twee keer zo hoog kan zijn. Niet alle schade is namelijk aantoonbaar voor de taxateurs en niet alles wordt vergoed.

Eiwitrijk gras

Meihuizen: 'De edelherten eten het liefst de eiwitrijke puntjes van het gras. Dat is nou juist voor de melkproductie ook het meest belangrijke deel. We hebben dus ook kwaliteitsverlies. Daarnaast zijn wij fanatieke weiders. Een taxateur kan niet zien of gras wordt gevreten door de melkkoeien overdag of in de avond en nacht door edelherten.'

Het zand van de schadeplekken in grasland kan in het kuilvoer terechtkomen. Het gevaar van boterzuur in de melk ligt daardoor op de loer. Officieel mogen er maximaal 200 edelherten in het gebied leven. Inmiddels is dat bijgesteld naar 260, maar in de praktijk zijn het er meer dan 500 blijkt uit tellingen. Het zou de boeren niet verbazen als het er nog meer zijn, 'want hoe betrouwbaar zijn die tellingen'.

Wilde zwijnen vroeten in de velden, edelherten rollen vervolgens weer door dezelfde plekken en ook dassen zorgen voor schade in zowel grasland en maisland. Dassen zijn bijvoorbeeld geïnteresseerd in de maiskolven. De ene na de andere plant drukken ze plat. Als de maiskolf niet bevalt, gaan ze naar de volgende plant.

Discussie

De melkveehouders wijzen erop dat de schade ook zit in de tijd die je er aan kwijt bent. 'Met het herstellen van omheiningen, de digitale aanvraag van schadevergoeding en het rondleiden van de taxateur.'

Helemaal vervelend vinden ze het als ze met de taxateur ook nog in discussie moeten over welke schade wel en niet vergoed of aangetoond kan worden.

Voor de zomer bleek al dat de Statenleden afwillen van het behandelbedrag voor faunaschade. Dat houdt in dat bij elke schadeaanvraag boeren een bedrag van 300 euro moeten betalen. Daarnaast is er een eigen risico. De schade moet dus vrij groot zijn voordat boeren schadevergoeding aanvragen. 'Veel boeren laten het er daarom maar bij zitten, omdat het te ingewikkeld is.'

Behandelbedrag

Gedeputeerde Jan Jacob van Dijk (CDA) van Gelderland overlegt in het interprovinciaal overleg (IPO) over een afgestemde aanpak om het behandelbedrag te laten vervallen.
LTO Noord denkt na en is in overleg over een beheerregeling zoals dat ook al bestaat bij rustgebieden voor ganzen of weidevogelbeheer. Er moet een reële vergoeding worden gegeven aan boeren die veel wild in het gebied hebben.

'Het is belangrijk dat er een structurele oplossing komt', stelt Dirk Dekker. Hij is vicevoorzitter van LTO Noord regio Oost. 'We zijn nu telkens bezig met het blussen van brand. Telkens opnieuw moeten boeren verzoeken voor schadevergoeding indienen en in discussie gaan met taxateurs. Met een beheerregeling weet iedereen waar hij aan toe is. Deze bijeenkomst moet worden gezien als een schreeuw om hulp. Natuur en recreatie profiteren van het wild in deze regio. Het is ook prachtig. Alleen kunnen de nadelige gevolgen niet eenzijdig bij de boeren worden neergelegd.'