Varkenshoudster moet stoppen na scheiding

Op het moment dat haar ex-man vertrok om rust te nemen, wist Koenen al: dit komt nooit meer goed. Het was mei 2015. Er waren spanningen in huis. Het werkplezier was weg. Communiceren deden zij en haar ex nauwelijks meer. En dat terwijl ze net samen een nieuw bedrijf aan het opzetten waren.

Een varkensbedrijf met vrije uitloop. Kleinschalig. Met extra aandacht voor dierenwelzijn. Alles regelden de varkenshouders zelf. Van het dekken van de zeugen tot aan de vleesverkoop. 'Eigenlijk zag ik toen al in dat we samen geen toekomst hadden. Onze visies verschilden te veel', vertelt Koenen in de keuken van haar rijtjeshuis in Erp.

Middenweg

'Hij was meer van de traditionele varkenshouderij. Ik wilde juist inspelen op de veranderende samenleving, op wat de klant wil en had een ontzettend grote drive om dat te realiseren. Vroeger maakte ons dat sterk. Ik was soms te enthousiast, hij zag soms te veel beren op de weg, maar we vonden altijd een middenweg. Deze keer niet.'

In 2001 waren ze getrouwd, kinderen volgden. Koenen kwam van een veelzijdig gemengd bedrijf, maar haar vader was daar al eerder mee gestopt. Het was de bedoeling dat zij samen en haar ex-man het varkensbedrijf van zijn ouders overnamen in Aarle-Rixtel.

Zware jaren

Het werden zware jaren. Een heftige bedrijfsovername volgde, een bedrijfsverplaatsing naar Keldonk was noodzaak, omdat ze op de oude plek nagenoeg op slot zaten. Daarnaast wilde Koenen een heel nieuwe vorm van varkenshouderij opzetten en bleek ze plotsklaps zwanger, van de vijfde. 'Er ontstond te veel onzekerheid. We gleden samen af. Het vertrouwen verdween.'

Toen haar ex-man in mei 2015 vertrok, bleef Koenen met haar vijf kinderen op de boerderij. Haar drive bleef. Samen met twee medewerkers startte ze een crowdfundingproject om de gewenste uitbreiding te kunnen financieren. Het project zorgde voor veel extra werk, maar toch gaf het haar ook veel voldoening. 'Ik vind het leuk om patronen te doorbreken en sociaal te innoveren.'

Zinnen verzetten

Zelfs de strostallen uitmesten gaf de onderneemster voldoening. 'Het was zwaar lichamelijk werk, maar dan kon ik even mijn zinnen verzetten, dicht bij de dieren zijn. Dat was geestelijk een rustpunt op de dag.'

Ook zocht de varkenshoudster contact met ZLTO. 'Familie en vrienden staan soms te dichtbij. Ik had iemand nodig die van buiten naar de situatie keek. Daar heb ik veel aan gehad. Peter Greijmans heeft me terug in mijn kracht gezet.'

Knokken

Anderhalf jaar lang knokte Koenen voor haar bedrijf. 'In eerste instantie wilde ik het overnemen en het uit de rode cijfers halen. Door uit te breiden van twintig naar vijftig zeugen kon ik alle facturen betalen.' Dat ze moest stoppen, werd na een half jaar duidelijk. De scheiding hakte er flink in.

'Hoewel mijn huidige vriend, die ik in die tijd heb leren kennen, een enorme steun was en is, dacht ik op een gegeven moment: waar doe ik het nog voor? Het bedrijf kan een droom zijn, maar in combinatie met de situatie was het niet te doen. Toen in februari 2016 mijn vaders been werd geamputeerd, was dat de bekende laatste druppel.'

Verhuizen

Koenen verhuisde met de kinderen naar Erp. Vanuit daar runde ze de boerderij nog tot augustus en vond ze een andere kleinschalige varkenshouder die haar zeugen overnam. 'Ik ben blij dat we het op deze manier hebben kunnen afronden en ik ben er trots op wat we hebben neergezet. Het is goed zo.'

Alleen moeder zijn geeft Koenen veel voldoening, maar er blijft iets knagen. 'Doordat we een nieuwe vorm van varkenshouderij hebben opgezet, heb ik zoveel contacten, kennis en ervaring opgedaan, dat ik het zonde vind om dat in de ijskast te laten staan.'

Verandering

2017 heeft Koenen voor zichzelf bestempeld als jaar van verandering. Zo helpt ze andere boeren met hun bedrijfsplan en is ze gevraagd als secretaris van de ZLTO-afdeling. 'Ik ben en blijf een boerendochter. In die richting ligt mijn hart.'