Is het ernstig dat het aantal boeren krimpt?

De overheid heeft deels de sleutel in handen van de landbouwstructuur. Strenge eisen voor productiewijzen dunnen de boerenstand versneld uit.

We zien het op dit moment in de melkveehouderij, waar een stoppersregeling een versneld einde inluidt voor 1.000 tot 2.000 melkveebedrijven. In de varkenshouderij zullen voor 2020 nog een hoop boeren stoppen vanwege verplichte inzet van luchtwassers.

Maar het is bovenal ook een natuurlijk proces. De helft van het aantal bedrijfshoofden is ouder dan 55 jaar. Voor een belangrijk deel is geen opvolger beschikbaar. Vanwege economische redenen of omdat zoon of dochter een andere carrière ambieert.

Is het een treurig schouwspel dat ieder jaar ruim duizend boeren en tuinders het licht uitdoen of is het een gevolg van vooruitgang? In welvaart, mechanisatie en professionaliteit.

We zien de trend in alle landen waar de welvaart stijgt. Bij de continue stijging van de productiviteit per manuur en hectare is er niet eens ruimte voor een stabiel aantal bedrijven.

Het treurige hieraan is het sociale fenomeen. De leefbaarheid op het platteland, maar ook in gezinnen waar wel de wens, maar geen mogelijkheid is om het bedrijf door te geven. Jongeren die het bedrijf willen overnemen, moeten gesteund worden.

Qua productie is er zeker geen man overboord. De afgelopen decennia werd enkel meer voedsel van een betere kwaliteit en met minder impact voor het milieu geproduceerd. Schaalvergroting werkte daarom niet als een vloek, maar veelal juist als een zegen.