Touwtrekken aan de koe

Wie mag de koe houden? Dat is al 516 dagen een punt van discussie. Iedere keer wordt deze weer opnieuw ter discussie gesteld.

Wie is een 'betere' melkveehouder en verdient daarom een extra koe, ook als dat betekent dat een andere melkveehouder een extra koe weg moet doen? Volgens mij ligt er in het huidige wetsvoorstel fosfaatrechten al een redelijk voorstel voor melkveehouders met plaatsingsruimte. Daar bovenop zorgt het politieke debat er wellicht nog voor dat grondgebonden ondernemers hun korting volledig gecompenseerd krijgen.

Lege stallen

Voor degenen met lege stallen ligt het heel wat lastiger. De knelgevallenregeling is ingeperkt om te voorkomen dat de generieke korting te hoog werd. Net als bij de compensatie van grondgebonden bedrijven geldt: wat je aan de een weggeeft, moet de andere melkveehouder inleveren.

LTO Nederland wil dat de staatssecretaris zich inzet voor bedrijven die onevenredig zwaar getroffen worden. Bijvoorbeeld door deze bedrijven tijdelijk te ontheffen van het hebben van voldoende fosfaatrechten, een overbruggingsregeling voor financiële problemen en gerichte sociaal-economische ondersteuning. Ook zou de fosfaatbank benut kunnen worden om voor deze bedrijven moeilijke tijden te overbruggen.

Alle melkveehouders

En dan is er nog de grote middengroep waarvoor niets is geregeld. Zij krijgen allemaal te maken met een generieke korting. En dat doet pijn! Als bestuurders willen we ons voor alle melkveehouders sterk maken. Dat blijkt in deze discussie moeilijker dan gedacht.

Hoe komt dat? In mijn ogen ligt een belangrijke oorzaak hiervoor in het feit dat we de discussie over wat we met elkaar verstaan onder 'grondgebondenheid' niet goed genoeg gevoerd hebben.

Grondgebondenheid

In 2013 hebben we grondgebondenheid neergezet als: 'melkveehouderij en grond horen bij elkaar'. De melkveehouderij heeft nu eenmaal grond nodig om te bestaan: voor voer, weidegang en mestafzet. Maar wat is grondgebonden?

Wij vinden het belangrijk dat er sectoraal evenwicht is tussen de drie sporen, te weten: grond, efficiency en verwerking. Wat ons betreft verstaan we onder grondgebondenheid dan ook dat een melkveehouder het ruwvoer uit zijn eigen omgeving haalt.

Ook die uitleg laat ruimte voor discussie. En dus komen andere partijen met andere suggesties. We zullen deze discussie weer opnieuw en beter moeten voeren om er voor te zorgen dat iedereen dezelfde beelden heeft bij het begrip 'grondgebondenheid'. Waarbij we ook goed moeten nadenken over de consequenties van bepaalde opties voor de andere doelen die we in de Duurzame Zuivelketen hebben vastgesteld.

Derogatie

Maar dat kan pas, nadat we de derogatie voor 2017 en 2018-2021 veilig hebben gesteld. Want laat een ding duidelijk zijn: wij staan en gaan voor het behoud van derogatie als essentiële voorwaarde voor het verduurzamen van de melkveehouderij. Daar hebben we het fosfaatreductieplan voor nodig.

Getouwtrek

'Getouwtrek aan de koe' is helaas het gevolg. Solidariteit tussen melkveehouders staat onder druk. En dat is geen goede zaak! Wij werken allemaal dagelijks hard op ons bedrijf en iedereen verdient het om dat op een gezonde basis voort te kunnen zetten. Ik beloof u dat we ons daar voor in blijven zetten.

Jeanet Brandsma,
Lid vakgroep LTO Melkveehouderij
Deze opinie verscheen eerder als blog op de site van LTO Noord