RUG: nóg later maaien om grutto te redden

Dat stelt Rosemarie Kentie in haar promotieonderzoek. Zij promoveert vrijdag aan de Rijksuniversiteit Groningen.

De afgelopen tien jaar deden Kentie en collega’s veldonderzoek aan de grutto’s in Zuidwest-Friesland. Zij voorzagen duizenden vogels van kleurringen, waarmee deze tot op grote afstand individueel herkenbaar werden.

Vergelijking

In haar proefschrift vergelijkt Kentie de grutto’s die broedden op intensief agrarisch grasland (monocultuur Engels raaigras), met vogels die broedden in vochtige, kruidenrijke weilanden, waar meestal ook een speciaal ‘weidevogelbeheer’ werd toegepast.

Van de eieren op intensief gebruikt grasland kwam in de verschillende jaren van het onderzoek maar 20 tot 60 procent uit. In kruidenrijke weilanden was dit 50 tot 70 procent.

Eieren en kuikens

Kentie: ‘De percentages op kruidenrijke weilanden zijn vergelijkbaar met de uitkomstpercentages in het begin van de jaren tachtig, toen er nog geen vossen en ook minder andere roofdieren in de weidegebieden voorkwamen.

'Het is dan ook niet logisch om alleen de vos de schuld te geven van de achteruitgang van de weidevogels. Deze roofdieren lijken vooral te profiteren van intensieve weilanden, waar ze in de eenvormige grasmat de nesten kennelijk eenvoudiger kunnen vinden.’

Naast een lager percentage uitgekomen eieren, was ook de kans dat een kuiken op intensief grasland opgroeit tot broedvogel een stuk lager. ‘We hebben laten zien dat deze kuikens minder goed groeiden, dus voedselgebrek zal hier een rol in spelen’, aldus Kentie.

· Lees hierover deze zaterdag meer in Nieuwe Oogst, editie Noord